Οἱ τριάκοντα τύραννοι μόλις ἀνέλαβαν τὴν ἐξουσίαν ἐπέδειξαν τὴν αὐταρχικὴ πολιτική τους∙ προέρχονταν ὅλοι τους ἀπὸ γνωστὲς οἰκογένειες τῶν Ἀθηνῶν καὶ εἶχαν προηγουμένως καλὸ ὄνομα. «Καὶ τὸ μὲν πρῶτον παραδιδόντες κρίσει τοὺς πονηροτάτους τῶν ἐν τῇ πόλει καταδίκαζον θανάτῳ»∙ καὶ στὴν ἀρχὴ παρέπεμψαν σὲ δίκη τοὺς παρανομοῦντες στὴν πόλη καὶ τοὺς καταδίκασαν σὲ θάνατο. «Καὶ μέχρι τούτου τοῖς ἐπιεικεστάτοις τῶν πολιτῶν εὐαρέστει τὰ γεγονότα»∙ καὶ μέχρις αὐτοῦ τὰ γεγονότα εὐχαριστοῦσαν τοὺς καλοὺς πολῖτες. «Μετὰ δὲ βουλόμενοι βιαιότερα καὶ παράνομα πράττειν, ᾐτήσαντο παρὰ Λακεδαιμονίων φρουράν, λέγοντες ὅτι τὴν πολιτείαν καταστήσουσιν ἐκείνοις συμφέρουσαν»∙ μετὰ ἐπιδιώκοντας νὰ ἐνεργήσουν βιαιότερα καὶ παράνομα, ζήτησαν ἀπ’ τοὺς Λακεδαιμονίους φρουρά, λέγοντες ὅτι θέλουν νὰ κάνουν τὴν πολιτεία πιὸ συμφέρουσα γι’ αὐτούς. «ᾘδεισαν γὰρ ὅτι φόνους ἐπιτελεῖν οὐκ ἂν δύναιντο χωρὶς ξενικῶν ὅπλων»∙ διότι γνώριζαν, ὅτι τὸ νὰ σκοτώνουν Ἀθηναίους, δὲν μποροῦσαν χωρὶς ξένα ὅπλα.