Ἡ φροντίδα γιὰ τὴν ἑπόμενη μέρα ἀπασχολεῖ πλέον τοὺς πολιτικοὺς καὶ οἰκονομικοὺς κύκλους στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν Εὐρώπη∙ μετὰ τὴν τηλεοπτικὴ ἀναμέτρηση, θεωροῦν ἀδύνατη τὴν ἀντιστροφὴ τῆς δυναμικῆς καὶ τὴν ἀνάκαμψη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἐνῶ ὅλοι ὁμολογοῦν ὅτι ὁ Εὐράγγελος Μεϊμαράκης κέρδισε καθαρὰ καὶ ἐμφανίσθηκε πειστικὸς καὶ σίγουρος γιὰ τὴν πολιτική του. Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ἀποζητάει ἀκριβῶς τὴν σιγουρία καὶ τὴν ἐλπίδα, ὅτι δὲν θὰ ἐπανέλθει στὴν ἀβεβαιότητα καὶ στὴν κατάθλιψη τοῦ ἑπταμήνου∙ ὁ Ναπολεοντίσκος τὸ ἀντιληφθηκε αὐτὸ κατὰ τὴν συζήτηση, ἀλλὰ δὲν μπόρεσε νὰ ξεπεράσει τὴν ἀμηχανία καὶ τὸ ἄγχος του. Οἱ προεκλογικὲς συγκεντρώσεις τῶν Ἀθηνῶν πάντα ἐπιβεβαιώνουν τὴν διαμορφωθεῖσα δυναμικὴ καὶ δὲν προσφέρουν ἔδαφος γιὰ σοβαρὴ ἀνατροπή∙ ἀποδεικνύεται ὅτι, ὅπως «γλῶσσα λανθάνουσα λέει τὴν ἀλήθεια», ἔτσι ὅταν εἶπε, «τοὺς τελειώνουμε ἢ μᾶς τελειώνουν», ἐννοοῦσε τὸ δεύτερο. Ἄποπνέει μὲ τὴν ὁμιλία του τὴν αἴσθηση τοῦ τέλους.