Ὁ Θηραμένης διαφωνοῦσε μὲ τὰ ἀπάνθρωπα μέτρα τῶν ἄλλων τριάκοντα τυράννων καὶ ὁ Κριτίας συγκάλεσε ἐκκλησία τοῦ δήμου∙ ἐκεῖ ἀπολογούμενος κέρδισε τὸ λαό, ὁπότε ὁ Κριτίας ἔστειλε τοὺς ὑπηρέτες του νὰ τὸν συλλάβουν. «Ὁ δὲ φθάσας ἀνεπήδησε μὲν πρὸς τὴν βουλαίαν Ἑστίαν, ἔφησε δὲ πρὸς τοὺς θεοὺς καταφεύγειν»∙ αὐτὸς ἀναπήδησε στὸ βωμὸ τῆς βουλαίας Ἑστίας, καὶ εἶπε ὅτι προσφεύγει στοὺς θεούς. «Παρελθόντων δὲ τῶν ὑπηρετῶν καὶ ἀποσπώντων αὐτόν, ὁ μὲν Θηραμένης ἔφερε γενναίως τὴν ἀτυχίαν, ἅτε καὶ φιλοσοφίας μετεσχηκὼς παρὰ Σωκράτει, τὸ δὲ πλῆθος ἠλέει αὐτὸν δυστυχοῦντα»∙ ὅταν ἔφθασαν οἱ ὑπηρέτες καὶ τὸν ἀποσποῦσαν, ὁ Θηραμένης ἀντέδρασε μὲ γενναιότητα, διότι εἶχε μαθητεύσει στὸν Σωκράτη, ἐνῶ τὸ πλῆθος τὸν συμπονοῦσε. «Σωκράτης δὲ ὁ φιλόσοφος καὶ δύο τριῶν οἰκείων προσδρμόντες ἐνεχείρουν κωλύειν τοὺς ὑπηρέτας»∙ ἀλλὰ ὁ Σωκράτης ὁ φιλόσοφος καὶ δυὸ τρεῖς φίλοι του ἐπιχείρησαν παρεμποδίσαι τοὺς ὑπηρέτες.