Ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα, παγωμάρα στὴν ἀγορὰ

Ἡ παγωμάρα ὅλων εἶναι τὸ κύριο χαρακτηριστικὸ τῆς ἀγορᾶς καὶ τῆς πολιτικῆς ζωῆς ἀπὸ χθὲς τὸ πρωί∙ ὅπως καὶ στὶς 26 Ἰανουαρίου εἶχε σταματήσει κάθε συναλλαγὴ καὶ ὁ κόσμος εἶχε περιορισθεῖ στὰ ἄκρως ἀπαραίτητα, μὲ τὴν ἐπανάληψή τους κατὰ τὴν ἐξαγγελία τοῦ δημοψηφίσματος καὶ τὸ κλείσιμο τῶν τραπεζῶν, ἔτσι καὶ χθὲς ἐμφανίσθηκε τὸ ἴδιο φαινόμενο ἀλλὰ σὲ πολλαπλάσιο βαθμό. Ἡ ἐλάχιστη ἀνάσα, μὲ τὸν ξένο τουρισμὸ κυρίως, μετὰ τὴν συμφωνία τοῦ Ἰουλίου γιὰ παραμονὴ στὴν Εὐρωζώνη, ἐξανεμίσθηκε ἀμέσως∙ ὁ κόσμος ἐπανῆλθε στὰ αὐτόματα μηχανήματα τῶν τραπεζῶν, γιὰ τὴν ἐξασφάλιση, ἔστω καὶ τῆς ἑβδομαδιαίας δόσεως, ἐνῶ σφίγγει περισσότερο τὸ ζωνάρι του, διότι δὲν γνωρίζει τὸ τί θὰ ξημερώσει αὔριο∙ φυσικὰ οὔτε σκέψη γιὰ ἄνοιγμα τοῦ πουγγιοῦ του, τὸ ἀντίθετο μάλιστα τὸ δένει ἀκόμη σφιχτότερα. Γνωρίζει ἄλλωστε ἄριστα ὁ ἄνθρωπος τῆς ἀγορᾶς, ὅτι ἡ μικρὴ σχετικὴ πλειοψηφία δὲν σημαίνει τίποτε, ὅταν δίδεται γιὰ δεύτερη φορὰ μέσα σὲ ἕναν χρόνο καὶ δὲν συνοδεύεται φυσικὰ ἀπὸ περίοδο χάριτος∙ ὁ Ναπολεοντίσκος πρέπει νὰ παρουσιάσει ἁπτὰ δείγματα ἀναζωογονήσεως τῆς ἀγορᾶς καὶ ἀνακουφίσεως τῶν μικρομεσαίων ἐπιχειρήσεων, διότι διαφορετικὰ τὸ κύμα τῶν ἀπολύσεων ἔρχεται ὡς τσουνάμι καὶ γκρεμίζει τὰ πάντα. Οἱ δικαιολογίες γιὰ τὴν κακιὰ δεξιὰ δὲν πιάνουν πλέον στὴν κοινὴ γνώμη.

Οἱ διαπραγματεύσεις μὲ τὸ κουαρτέτο γιὰ ὁλοκλήρωση τῆς ἀξιολογήσεως, ἡ ἐφαρμογὴ τῶν μεταρρυθμίσεων καὶ τὰ φορολογικὰ μέτρα εἶναι τὰ πρῶτα δύσκολα βήματα∙ ὅλα θὰ κριθοῦν ἀπ’ τὴν κυβέρνηση, ἀλλὰ φαίνεται ὅτι δὲν πρόκειται νὰ προχωρήσει σὲ σημαντικὲς ἀλλαγές, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ νίκη ἦταν προσωπικὴ καὶ ὄχι τοῦ κόμματος, ἀλλὰ φαίνεται ὅτι οἱ δεσμεύσεις του παραμένουν πανίσχυρες. Ὁ χειρισμὸς αὐτῶν τῶν προβλημάτων θὰ κρίνει καὶ τὸν βίο τῆς κυβερνήσεως, διότι δὲν ὑπάρχει καθόλου διάθεση ἀναμονῆς, οὔτε κάποια μετακίνηση ψηφοφόρων∙ ὁπωσδήποτε διατήρησε τὶς δυνάμεις του, μὲ πολὺ μικρὴ μείωση, ἀλλὰ ὁ ἁπλὸς κόσμος δὲν ἔχει ἀντιληφθεῖ ἀκόμη τὰ βάρη τοῦ τρίτου μνημονίου, οὔτε τὴν ἔκταση τῶν μεταρρυθμίσεων καὶ τὶς περικοπὲς σὲ συντάξεις καὶ μισθοὺς ὡς συμπλήρωμα, καὶ πολὺ λιγώτερο φυσικὰ τὶς συνέπειες ἀπ’ τὴν παράταση, γιὰ ἄγνωστο διάστημα πλέον, τοῦ κλεισίματος τῶν τραπεζῶν. Οἱ ἐπιπτώσεις αὐτὲς ἔρχονται τὸ Φθινόπωρο, μὲ τὴν ὑποχώρηση τοῦ τουριστικοῦ ρεύματος, τὸ ὁποῖο εὐνόησε ἀρκετὰ τὴν οἰκονομία τὸν Αὔγουστο, ἐνῶ καὶ οἱ δαπάνες τῶν νοικοκυριῶν εἶναι αὐξημένες, ἐν ὄψει καὶ τοῦ χειμῶνα∙ ἴσως οἱ ἐσωκομματικὲς τριβὲς νὰ εἶναι ἐλάχιστες, ἂν καὶ τὸν Ἰανουάριο ἐμφανιζόταν πιὸ συμπαγὴς ὡς πολιτικὴ δύναμη, ἐνῶ τώρα ἔχει μετατραπεῖ σὲ προσωποπαγὲς κόμμα πολὺ περισσότερο, μὲ ὅ,τι σημαίνει αὐτό…

Οἱ διαπραγματεύσεις μὲ τοὺς Εὐρωπαίους μᾶλλον δὲν ἐπηρεάζονται ἀπ’ τὴν ἐπανεκλογὴ τοῦ πρωθυπουργοῦ∙ μὲ τὴν ἐξαίρεση τοῦ Φρανσουὰ Ὁλλὰντ ὁ ὁποῖος συγχαίρει ἐγκαρδίως τὸν Ναπολεοντίσκο καὶ θὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν Ἀθήνα στὸ ἄμεσο μέλλον, διότι πιστεύει ὅτι μπορεῖ νὰ κερδίσει στοὺς ἀριστεροὺς Γάλλους ψηφοφόρους, οἱ ἄλλοι ἦταν πολὺ προσεκτικοὶ στὶς ἀντιδράσεις τους, ἀκόμη καὶ οἱ ὁμοϊδεάτες του∙ δὲν συγκινήθηκαν ἀπ’ τὴν νίκη του. Τὸ πρόβλημά μας μὲ τὴν Εὐρώπη, ἔχει δύο σκέλη, πρῶτον, τὸ ἰδεολογικό, τὸ ὁποῖο ἐλάχιστους συγκινεῖ, διότι καὶ ἡ ἀριστερὰ βρίσκεται σὲ σαφῆ ὑποχώρηση, καθὼς ὁ μαρξιστὴς νέος ἡγέτης τῶν Ἐργατικῶν δείχνει ὅτι ἁπαλύνει τοὺς τόνους του∙ δεύτερον, τὸ προσφυγικὸ στὴν ὁλότητά του. Ἡ κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ἀπέδειξε ὅτι χρησιμοποίησε τοὺς μετανάστες γιὰ δημαγωγία καὶ γιὰ διευκόλυνση τῶν ἀτλαντικῶν δεσμεύσεών της, ἢ μᾶλλον ἐπιβεβαίωσε τὶς ἐξαρτήσεις αὐτές, μὲ τὴν χαλαρὴ ἕως ἀνύπαρκτη μεταναστευτικὴ πολιτική∙ δὲν ἔδειξε ὅτι σέβεται τὶς δημοκρατικὲς καὶ ἀνθρωπιστικὲς ἀξίες τῆς Εὐρώπης καὶ οὔτε μίλησε κἂν γιὰ αὐτές, παρὰ μόνο γιὰ τὶς παραδόσεις τῆς ἀριστερᾶς, ἡ ὁποία ἀπέχει ἀρκετὰ ἀπ’ τὶς γνήσιες δημοκρατικὲς ἀξίες. Ἡ Εὐρώπη ἐπιχειρεῖ τὴν μεγάλη καμπὴ στὴν ἱστορία της, μὲ πρῶτο βῆμα τὸ αὐριανὸ Εὐρωσυμβούλιο καὶ τὸν ἐξαγνισμό της ἀπ’ τὶς βαρβαρότητες τοῦ παρελθόντος αἰῶνος, ἀλλὰ ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση βρίσκεται μακρυὰ στὸ περιθώριο, σὰν νὰ αἰσθάνεται ἔνοχη.