Ἡ ἀπογοήτευση εἶναι διάχυτη στὴν κυβερνητικὴ παράταξη, ἀπ’ τὴν οἰκτρὴ ἐμφάνιση τοῦ πρωθυπουργοῦ στὸ Ἵδρυμα Κλίντον, καὶ ἀποφεύγουν κάθε σχόλιο∙ γνωρίζουν ὅτι κόβονται πλέον οὐσιαστικὰ οἱ γέφυρες μὲ τοὺς Δημοκρατικοὺς καὶ μὲ τὸ ἑλληνοαμερικανικὸ κεφάλαιο, διότι κανένας τους δὲν δέχεται νὰ ὑποστηρίξει τόσο ἄσχετο καὶ ἀδιάβαστο πολιτικό∙ ὁπωσδήποτε ἡ ἀντανάκλαση στὴν Εὐρώπη εἶναι ἄμεση, ἀφοῦ ὁ Ματτέο Ρέντσι κατέκτησε τὸ ἴδιο ἀκροατήριο καὶ ἐξασφάλισε πακτωλὸ ἐπενδύσεων. Οἱ Εὐρωπαῖοι δὲν πιστεύουν, ὅτι ἡ στάση τοῦ Ναπολεοντίσκου ἦταν τυχαία –διότι σκέπτονται ὅτι, καὶ τὰ ἐμπόδια στὶς διαπραγματεύσεις μαζί τους ἦταν παρόμοια-, ἀλλὰ προαποφασιμένη ἐνέργεια γιὰ ἐσωκομματικοὺς ἢ ἄλλους λόγους∙ αὐτὸ σημαίνει ὅτι λαμβάνουν τὰ κατάλληλα μέτρα γιὰ νὰ μὴν ἐπαναληφθοῦν οἱ καθυστερήσεις τοῦ ἑξαμήνου. Ἤδη ἔχουν προειδοποιήσει αὐστηρὰ τὴν κυβέρνηση νὰ τηρήσει τὶς προθεσμίες, διότι διαφορετικὰ δὲν γίνεται ἡ ἐκταμίευση τῆς δόσεως. Ἔτσι, ἔχουν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον οἱ ἑπόμενες μέρες.