Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση ἐμφανίσθηκε διάσπαρτη στὴν τόσο σημαντικὴ Γενικὴ Συνέλευση τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, κατὰ τὴν ὁποία ἐπετεύχθηε σύγκλιση τῶν μεγάλων γιὰ τὸ πρόβλημα τῆς Συρίας∙ Γερμανία, Ἰταλία, Βρεταννία εἶχαν κοινὲς σχεδὸν θέσεις, γιὰ τὴν ἀνάγκη διατηρήσεως τοῦ Μπασὲρ Ἀσσὰντ στὴν ἐξουσία, μέχρις συντριβῆς τοῦ χαλιφάτου, ἀλλὰ ἡ Γαλλία ἐπανῆλθε στὴν πρώτη θέση της γιὰ ἄμεση ἀπομάκρυνσή του, ἂν καὶ ἐγκαταλείφθηκε ἀπ’ τὸν Ἀμερικανὸ πρόεδρο. Τὰ τελευταῖα χρόνια ἡ Εὐρώπη παρουσίαζε ἑνιαία θέση, μὲ τὴν ὁμιλία τοῦ προεδρεύοντος καὶ ἀκολούθως οἱ μεγάλοι ἑταῖροι κινοῦνταν σὲ παραπλήσιες θέσεις∙ ἡ διαφοροποίηση τῆς Γαλλίας ὀφείλεται σὲ ἐσωτερικοὺς λόγους, διότι ὁ Φρανσουὰ Ὁλλὰντ ἐλπίζει ὅτι θὰ κερδίσει στήριξη στὴν ἀριστερά, ἐὰν στραφεῖ κατὰ τοῦ Σύρου προέδρου. Τὰ οἰκονομικὰ δὲν ἀπασχόλησαν καὶ πολὺ τοὺς ἡγέτες, παρὰ στὶς παράδρομες ἐκδηλώσεις, ὅπως τοῦ Ἱδρύματος Κλίντον∙ ἐκεῖ ὁ Ματτέο Ρέντσι ἀποκόμισε δεκάδες δις δολλάρια ἐπενδύσεις.