Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τοῦ Πειραιῶς πολλοὶ φυγάδες καὶ ὅσοι ἀπόμειναν Ἀθηναῖοι συνέρρεαν πρὸς τὸν Θρασύβουλο∙ ἤθελαν νὰ ἀνατρέψουν τοὺς τριάκοντα τυράννους. «Οἱ δ’ ἐν ταῖς Ἀθήναις τοὺς μὲν τριάκοντα τῆς ἀρχῆς παύσαντες ἐκ τῆς πόλεως ἐξέπεμψαν»∙ ὅσοι ἦταν δὲ στὴν Ἀθήνα τοὺς μὲν τριάκοντα καθαίρεσαν ἀπ’ τὶς ἀρχὲς καὶ τοὺς ἔδιωξαν ἀπ’ τὴν πόλη. «Δέκα δ’ ἄνδρας κατέστησαν αὐτοκράτορας, εἰ δύναιντο, μάλιστα φιλικῶς διαλύεσθαι τὸν πόλεμο»∙ ἀνέθεσαν δὲ σὲ δέκα ἄνδρες αὐτοκράτορες, ἐὰν μποροῦν, εἰρηνικὰ νὰ τελειώσουν τὸν πόλεμο. «Οὗτοι δὲ παραλαβόντες τὴν ἀρχὴ τούτων μὲν ἠμέλησαν, ἑαυτοὺς δὲ τυράννους ἀποδείξαντες ἀπὸ Λακεδαίμονος τετταράκοντα ναῦς μετεπέμψαντο καὶ στρατιώτας χιλίους ὧν ἦρχε Λύσανδρος»∙ αὐτοὶ ὅμως ἀφοῦ παρέλαβαν τὴν ἐξουσία παραμέλησαν τὴν εἰρήνη, καὶ ἔγιναν τύραννοι ζητώντας ἀπ’ τὴν Λακεδαίμονα σαράντα πλοῖα καὶ χίλιους στρατιῶτες μὲ ἀρχηγὸ τὸν Λύσανδρο. Ξέπεσαν πάλι σὲ ἄλλη τυραννία, ἀλλὰ ὁ Θρασύβουλος τοὺς περίμενε.