Οἱ ρωσικοὶ ἀεροπορικοὶ βομβαρδισμοὶ τοῦ χαλιφάτου ἔχουν προκαλέσει ἔντονες διαξιφισμοὺς μὲ τοὺς Ἀμερικανούς, ὡς πρὸς τὴν ἀποτελεσματικότητά τους∙ ἡ οὐσία εἶναι ἄλλη: οἱ Ρῶσοι βομβάρδισαν θέσεις Ἰσλαμιστῶν οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἐκπαιδευθεῖ καὶ χρηματοδοτηθεῖ ἀπ’ τοὺς Ἀμερικανούς, ἀλλὰ μόλις ἔφθασαν στὴν Συρία ἄλλαξαν στρατόπεδο∙ τώρα ἂν βομβαρδίσθηκαν καὶ κάποιοι πρὶν πᾶνε μὲ τοὺς Τζιχαντιστές, αὐτὸ δύσκολα πολὺ διαπιστώνεται τώρα. Τὸ πολιτικὸ γεγονὸς ὅμως εἶναι ὅτι ἡ Μόσχα ἀναλαμβάνει τὴν πρωτοβουλία τῶν βομβαρδισμῶν κατὰ τοῦ χαλιφάτου, ὁπότε καὶ ἐπιβάλλει τοὺς ὅρους της, ἐὰν οἱ στόχοι εἶναι καλύτερα ἐπιλεγμένοι καὶ οἱ βομβαρδισμοὶ πιὸ ἀποτελεσματικοί. Πάντως ἡ διάταξη τῶν δυνάμεων ἀλλάζει στὴν Μέση Ἀνατολή, διότι ἐπισημοποιεῖται ἡ συμμετοχὴ τοῦ Ἰρὰν ὡς δυναμικοῦ παράγοντος, ὁπότε ἀναγκαστικὰ προσεγγίζει τὴν Σαουδικὴ Ἀραβία, ἡ ὁποία ἀποσύρει τὴν ὑποστήριξή της ἀπ’ τοὺς Ἰσλαμιστές∙ αὐτὸ συνεπάγεται ἐγκατάλειψη τοῦ χαρακτῆρος τοῦ θρησκευτικοῦ πολέμου. Ἀλλὰ μονο στὴν πράξη ἐπιβεβαιώνεται.