Ἡ τόλμη τοῦ Ἀλεξάνδρου τὸν εἶχε ὁδηγήσει πολλὲς φορὲς στὸν ἔσχατο κίνδυνο, ἐπειδὴ πρῶτος ἔπεφτε καὶ ἀποκοπτόταν ἀπ’ τοὺς ἑταίρους του∙ ὁ τραυματισμός του σὲ πολλὰ μέρη ἦταν τὸ ἀποτέλεσμα. «Ἔσχατον δὲ τῶν δεινῶν, ὁ μὲν ἠμύνετο τοὺς κατὰ στόμα καὶ τὸν βαλόντα καὶ πελάσαι»∙ τὸν χειρότερο δὲ τῶν κινδύνων, αὐτὸς μὲν ἀμυνόταν ἀπέναντι τοὺς ἐχθροὺς μπροστά του καὶ ὅσους τὸν κτυποῦσαν τοὺς ἀπομάκρυνε. «Τολμήσαντα μετὰ ξίφους αὐτὸς τῷ ἐγχειριδίῳ φθάσας ἀπέβαλεν καὶ ἀπέκτεινεν»∙ καὶ τόλμησε μὲ τὸ ξίφος ἐκεῖνος καὶ αὐτὸς μὲ τὸ ἐγχειρίδιο τὸν ἔσπρωξε καὶ τὸν σκότωσε. «Ἐν τούτῳ δέ τις δραμὼν ἐκ μυλῶνος ὑπέρῳ κατὰ τοῦ αὐχένος ὄπισθεν πληγὴν κατήνεγκεν»∙ τὴν ἴδια στιγμὴ δὲ κάποιος ἐπιτέθηκε ἀπὸ ἕναν μύλο ὑψηλότερα καὶ τοῦ ἔφερε πληγὴ ἀπὸ πίσω στὸν αὐχένα. «Ἣ συνέχεε τὴν αἴσθησιν αὐτοῦ σκοτωθέντος»∙ καὶ ἔπαθε σύγχυση καὶ ἔδωσε τὴν ἐντύπωση ὅτι σκοτώθηκε.