Ἡ εὔνοια τῆς τύχης βοήθησε ἀρκετὰ τὸν Ἀλέξανδρον, ἀλλὰ κατὰ τὸν Πλούταρχο περισσότερο συνέβαλε στὶς κατακτήσεις του ἡ ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση τῶν Μακεδόνων∙ εἶχε κληρονομήσει ἀπ’ τὸν πατέρα του τὴν μακεδονικὴ φάλαγγα, τὸν μοναδικὸ ἀήττητο στρατιωτικὸ σχηματισμὸ στὴν ἱστορία, καὶ φτιάξει ὁ ἴδιος τὸν θεσμὸ τῶν ἑταίρων γύρω του, οἱ ὁποῖοι καὶ τοῦ συμπαραστάθηκαν πάντοτε. «Οὐ γὰρ διὰ Τύχην ἀγαθῶν βασιλέων ἑταῖροι προαποθνήσκουσιν ἑκουσίως καὶ προκινδυνεύουσιν»∙ δὲν εἶναι γιὰ λόγους Τύχης ποὺ ὑπὲρ τῶν καλῶν βασιλέων οἱ ἑταῖροι θυσιάζονται ἑκουσίως καὶ προκινδυνεύουν. «Ἀλλ’ ἔρωτι Ἀρετῆς ὥσπερ ὑπὸ φίλτρων μέλιτται τῷ ἄρχοντι προσέχονται καὶ προσπεφύκασι»∙ ἀλλὰ ἀπ’ τὸν ἔρωτα τῆς Ἀρετῆς, ὅπως σὰν ἀπὸ φίλτρα οἱ μέλισσες πᾶνε κοντὰ στὸν ἄρχοντα καὶ φτιάχνουν κυψέλες. Ὑπῆρξαν καὶ συνωμοσίες κατὰ τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὅπως τοῦ Φιλώτα καὶ τοῦ Παρμενίωνος∙ ἀλλὰ ἦταν κάτι τὸ σπάνιο, ἂν καὶ συνηθιζόταν ἡ συνωμοσία στὰ βασίλεια.