Ὁ αὐστηρὸς ἔλεγχος τῶν δανειστῶν ἀρχίζει μὲ πολλὲς ἀπαιτήσεις καὶ περισσότερες πιέσεις∙ ἡ ψήφιση τῶν προαπαιτουμένων θεωρεῖται μικρὸ πρῶτο βῆμα, ἐνῶ ἀπαιτεῖται τὸ δεύτερο κύμα τὴν ἄλλη ἑβδομάδα, μὲ τὸ ἀσφαλιστικὸ καὶ τὸ συνταξιοδοτικό, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐφαρμογή τους, πρὶν ἀπ’ τὴν ἔγκριση τῆς δόσεως. Ὁ Ναπολεοντίσκος ἀπογυμνώνεται πλήρως ἀπ’ τὸ ἀντιμνημονιακό του προσωπεῖο καὶ περιβάλλεται τὴν φοροκαταιγίδα καὶ τὴν ἀπόγνωση τοῦ κόσμου γιὰ τὴν ἐπιβίωσή του∙ οἱ συνθῆκες εἶναι χειρότερες ἀπ’ τοὺς προηγούμενους χειμῶνες∙ οἱ λογαριασμοὶ δὲν βγαίνουν, ἀκόμη καὶ γιὰ τὰ ἀνώτερα σκαλιὰ τῶν συνταξιούχων, ἀφοῦ οἱ περικοπὲς προβλέπονται ἀπ’ τὶς ὀνομαστικὲς ἀποδοχὲς τοῦ 2009, ὁπότε στὰ χαμηλότερα στρώματα ἡ κατάσταση εἶναι τραγική. Οἱ δανειστὲς δὲν ἔχουν καμμία ἐμπιστοσύνη, διότι γνωρίζουν τὸ τί ὑπεφεραν τὸ ἑπτάμηνο, ἀλλὰ καὶ τὴ διγλωσσία τοῦ πρωθυπουργοῦ ἀπ’ τὰ ἐσωτερικὰ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ∙ εἶναι διατεθειμένοι ὅμως νὰ μᾶς κρατήσουν στὴν Εὐρωζώνη.