Στὰ σπουδαῖα ἔργα ζωγραφικῆς ποὺ κοσμοῦσαν τὰς Ἀθήνας, ἀναφέρεται ὁ Πλούταρχος∙ ἐντυπωσίαζαν τοὺς ἐπισκέπτες, μαζὶ μὲ τὰ ἔργα τῆς Ἀκροπόλεως. «Ὥσπερ Εὐφράνωρ τὸν Θησέα τὸν ἑαυτοῦ τῷ Παρρασίῳ παρέβαλε, λέγων τὸν μὲν ἐκείνου ῥόδα βεβρωκέναι, τὸν δ’ ἑαυτοῦ κρέα βόεια»∙ ὅπως ὁ ζωγράφος Εὐφράνωρ παρέβαλε τὸν δικό του Θησέα μὲ ἐκεῖνον τοῦ Παρρασίου, λέγων ὅτι ἐκείνου ὁ ἥρως ἔτρωγε ρόδα, ἐνῶ ὁ δικός του κρέατα βόεια. «Τῷ γὰρ ὄντι γλαφυρῶς ὁ Παρρασίου γέγραπται… καὶ πεποίηται καί τι προσέοικε»∙ καὶ πράγματι ὁ Παρράσιος τὸν παρουσίασε γλαφυρα… καὶ τὸν ἔπλασε καὶ τὸν παρομοίωσε. «Τὸν δ’ Εὐφράνορος ἰδών τις εἶπεν οὐκ ἀφυῶς»∙ τὸν δὲ Θησέα τοῦ Εὐφράνορος ὅταν τὸν εἶδε κάποιος εἶπε ὄχι ἀμήχανα τὸ ὁμηρικό. «Δῆμον Ἐρεχθῆος μεγαλήτορος, ὃν ποτ΄ Ἀθήνη θρέψε Διός θυγάτηρ»∙ τὸν δῆμο τοῦ μεγάλου Ἐρεχθέως, τὸν ὁποῖο ἔθρεψε κάποτε ἡ Ἀθηνᾶ, ἡ κόρη τοῦ Διός.