Ἡ ἀναταραχὴ στὸν ΣΥΡΙΖΑ προσλαμβάνει εὐρύτατες διαστάσεις, ἔστω κι ἂν ἡ διαπλοκὴ ἐπιβάλλει ἀπόλυτη λογοκρισία∙ ἀκόμη καὶ τὸ κομματικό του ὄργανο, «Ἡ Αὐγή», διερωτᾶται κατὰ πόσον θὰ περάσουν ἀπ’ τὴν Βουλὴ τὰ φορολογικὰ καὶ συνταξιοδοτικὰ μέτρα, ὅταν σημαίνουν πλήρη προδοσία τῶν προεκλογικῶν ὑποσχέσεων. Ἡ κριτικὴ ἐκφράζει τὸ κλίμα ἀγανακτήσεως στὴν Κουμουνδούρου καὶ στὴν Κοινοβουλευτικὴ Ὁμάδα, τὸ ὁποῖο ἡ ἐφημερίδα ἐπιχειρεῖ νὰ διατηρήσει σὲ ἐλεγχόμενα πλαίσια∙ μεταξὺ τῶν βουλευτῶν πολλοὶ συζητοῦν ἀνοικτὰ τὴν καταψήφιση τῶν μέτρων, μὲ ὅποιες συνέπειες γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῆς κυβερνήσεως. Φυσικὰ ἡ ἀπόσταση ἀπ’ τὶς συζητήσεις τῶν διαδρόμων μέχρι τὴν ψηφοφορία εἶναι τεράστια, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει προηγούμενο στὴν Ἑλληνικὴ Βουλή, μὲ τόση κατακραυγὴ κυβερνητικῶν βουλευτῶν∙ τὸ 2010 στὸ πρῶτο μνημόνιο καὶ μὲ τὸν τότε πρωθυπουργὸ ἐμφανιζόμενο πανίσχυρο καὶ μὲ ἄνετη πλειοψηφία, δὲν ὑπῆρχε οὔτε σκέψη γιὰ διαρροή. Ἡ ἐντεινόμενη κοινωνικὴ ἀναταραχὴ θεωρεῖται ὡς καταλύτης στὶς ἐξελίξεις.