Οἱ θάνατοι προσφύγων στὸ Αἰγαῖο αὐξάνονται καὶ μὲ τὴν κακοκαιρία καθημερινά, ἐνῶ τὸ Λιμενικὸ Σῶμα, ἡ Ἀστυνομία καὶ οἱ κάτοικοι δὲν προλαβαίνουν νὰ περισυλλέγουν τὶς στρατεῖες τους∙ ἡ Τουρκία δὲν ἀσκεῖ κανέναν ἔλεγχο στὴν διάβασή τους, παρὰ τὶς δεσμεύσεις της πρὸς τοὺς Εὐρωπαίους, ἐνῶ ὁ πόλεμος μαίνεται στὴν Συρία. Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση δὲν ἔχει ἀνταποκριθεῖ ὅπως τῆς ἁρμόζει γιὰ ἀνθρωπιστικὸ πρόβλημα καὶ ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση ὑστερεῖ στὶς ἀντιδράσεις της ἀρκετά∙ ἐὰν οἱ μεγάλοι δὲν συμφωνήσουν γιὰ εἰρήνευση στὴν μαρτυρικὴ χώρα δὲν πρόκειται νὰ ἀνακοπεῖ ἡ ροὴ τῶν ταλαιπωρημένων ἀνθρώπων. Πρὸς τὸ παρὸν ἐπείγουν δύο πράγματα, ἡ κινητοποίηση τῆς κρατικῆς μας μηχανῆς στὰ ὑψηλὰ ἐπίπεδα, καὶ στὰ ὑπουργικὰ περισσότερο, γιὰ τὴν ταχεῖα ἀπορρόφηση τῶν κοινοτικῶν κονδυλίων, ὥστε νὰ ἁπαλύνουν λίγο τὴν δουλειὰ τῶν ἁπλῶν ὑπαλλήλων στὰ νησιά, καὶ ἡ ἄσκηση πιέσεων στὴν Εὐρώπη γιὰ πληρέστερη ἀνταπόκριση τῶν ἑταίρων μας.