Σαφῆ δείγματα ἐξαντλήσεως τῶν ὁρίων ἀντοχῆς του παρουσιάζει πλέον ὁ Ναπολεοντίσκος, ἐνῶ ἡ κυβέρνηση συνεχίζει τὴν εἰκόνα τοῦ ρεμπὲτ ἀσκέρ∙ ἡ ταραχή του κατὰ τὴν ὁμιλία του στὴν Βουλὴ τὴν Παρασκευὴ ἦταν ἀπόδειξη βαθύτερης ἀδυναμίας ἐλέγχου κι ὄχι ἁπλὰ γλωσσικὰ ὀλισθήματα. Τὸ αἰσθάνεται ὅτι φεύγει ἡ ἄμμος κάτω ἀπ’ τὰ πόδια του, ὄχι μόνο μὲ τὴν ἀδυναμία ἐλέγχου τῶν ὑπουργῶν του –αὐτὸ πάντα τὸ εἶχε ἀπ’ τὴν ἄνοδό του στὴν ἐξουσία-, οὔτε λόγῳ τῶν φυγοκέντρων δυνάμεων στὸ κόμμα του, οὔτε μὲ τὴν παρέμβαση τῶν ἀτλαντικῶν κερδοσκόπων οἱ ὁποῖοι ἐπιπίπτουν ὡς γῦπες γιὰ νὰ ἁρπάξουν ὅ,τι προλάβουν καὶ ἐπιταχύνουν τὶς τάσεις διαλύσεως στὴν κυβέρνηση, οὔτε μὲ τὰ σκάνδαλα στὸν περίγυρό του ποὺ δὲν συμμαζεύονται πλέον, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν πλήρη ἀπομόνωσή του στὴν Εὐρώπη∙ «ὅλα ἐδῶ πληρώνονται», λέει ἡ λαϊκὴ παροιμία. Ἡ κυβέρνηση μὲ τὸ τσιγκέλι κυριολεκτικὰ καὶ κάτω ἀπ’ τὴν δαμόκλειο σπάθη τῆς ἀπειλῆς τῆς χρεωκοπίας καὶ τῆς συνακολούθου κοινωνικῆς ἐκρήξεως προωθεῖ τὶς μεταρρυθμίσεις, μὲ ἀποτέλεσμα τὸν συνεχῆ ἐκνευρισμὸ τῶν ἑταίρων μας∙ ἡ παρέλαση τόσων ἐπισήμων σὲ τόσο λίγες μέρες ὀφείλεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο στὴν ἀγωνία τους γιὰ τὴν ἐπανεκκίνηση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας. Ἔχουν καταγράψει, μὲ ὑστερόβουλες μάλιστα σκέψεις, τὴν δεκάμηνη ἐμπειρία τῶν καθυστερήσεων.

Ἡ ψήφιση τῶν προαπαιτουμένων καὶ τῆς ἀνακεφαλαιοποιήσεως τῶν τραπεζῶν τὸ ἀποδεικνύει, καθὼς γίνεται κάτω ἀπ’ τὴν ἀσφυκτικὴ πίεση τῶν Εὐρωπαίων∙ ἡ κυβέρνηση καὶ ὁ πρωθυπουργὸς περισσότερο ἔχουν καταγραφεῖ ἀπ’ τοὺς ἑταίρους ὡς ἀδυνάμοι ἢ ἀνίκανοι στὴν τήρηση τῶν ὑποχρεώσεών τους καὶ πολὺ περισσότερο στὴν ἀνάληψη πρωτοβουλιῶν. Ἔτσι ἀποφάσισαν τὴν ἄμεσο καὶ συστηματικὴ παρέμβασή τους, ὄχι μόνο μὲ τοὺς ἐπισήμους καὶ τὸ κουαρτέτο στὶς διαπραγματεύσεις, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς ἐπιτηρητὲς ἀνὰ ὑπουργεῖο, οἱ ὁποῖοι καὶ ἐγκρίνουν τὸ κάθε κονδύλι∙ ἡ διαχείριση τῆς οἰκονομίας μας, ὅσο κι ἂν μᾶς ἐνοχλεῖ αὐτό, ἔχει περάσει στὰ χέρια τῶν δανειστῶν, σὲ βαθμὸ ἀδιανόητο στὴν πενταετία τῶν μνημονίων. Κι ἴσως αὐτὸ νὰ εἶναι καλύτερο, διότι ἡ ἀριστερὴ κυβέρνηση δὲν εἶχε σκοπὸ ἐξ ἀρχῆς νὰ ἐπιλύσει κανένα πρόβλημα∙ δύο ἦταν οἱ προτεραιότητές της, ἡ ἐξυπηρέτηση τῶν ἀτλαντικῶν κερδοσκόπων καὶ ἡ διασφάλιση τῶν συντεχνιακῶν συμφερόντων, δηλαδὴ τοῦ σοσιαλιστικοῦ κράτους. Τὸ ἀπέδειξε αὐτὸ παρὰ τὴν κρίση, διότι ἀκόμη καὶ τώρα οἱ κυβερνητικὲς προτάσεις γιὰ μείωση τῶν δημοσιονομικῶν ἐλλειμμάτων ἀφοροῦν ἀποκλειστικὰ περικοπὲς μισθῶν καὶ συντάξεων, ἐνῶ τὸ τεράστιο κράτος παραμένει ἀνέπαφο, ὅπως καὶ τὰ συντεχνιακὰ συμφέροντα∙ δὲν γίνονται τυχαῖα αὐτά. Οἱ ὑπουργοὶ γνωρίζουν ὅτι, ἂν χάσουν τὰ συντεχνιακὰ στελέχη, χάνουν τὰ πάντα, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι δὲν ὑπάρχουν χωρὶς τὶς συντεχνίες.

Οἱ ἀντιδράσεις στὸ ΣΥΡΙΖΑ, στοὺς βουλευτὲς καὶ στὰ κομματικὰ στελέχη περισσότερο, εἶναι ἔντονες καὶ πρωτοφανεῖς, ὄχι μόνο γιὰ κυβέρνηση ἑνὸς μηνὸς ἢ καὶ δέκα μηνῶν ἀπ’ τὴν πρώτη ἐκλογή, ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄλλη τέλους τῆς τετραετίας∙ ἡ ἀπόλυτη λογοκρισία ἀπ’ τὴν διαπλοκὴ δὲν ὁδηγεῖ στὴν ἁπάλυνση τῶν διαφωνιῶν, μᾶλλον τὶς ἐπιτείνει, διότι πάντοτε στὶς κυβερνήσεις οἱ διαφωνίες ἀποσιωπῶνται, ἐπειδὴ τὸ γέρας τῆς ἐξουσίας εἶναι ἀρκετὰ ἑλκυστικό. Τὸ σημερινὸ φαινόμενο εἶναι χειρότερο ἀπὸ ἐκεῖνο τῆς Ἀνοίξεως, διότι ἡ ἀριστερὴ πλατφόρμα ἀποδείχθηκε ὅτι μόνο γαύγιζε καὶ δὲν δάγκωνε∙ ἡ ὁμάδα τῶν 53 δείχνει ὅτι δαγκώνει καὶ ἴσως ἄσχημα, μοιάζει μὲ τὰ πονηρὰ σκυλιά∙ ἡ ψηφοφορία γιὰ τὰ προαπαιτούμενα μὲ τὶς περικοπὲς συντάξεων καὶ μισθῶν καὶ τὴν φοροκαταιγίδα θὰ δείξει πολλά, τὸ πόσο χρόνο ἔχει μπροστά της ἡ κυβέρνηση, ἂν καὶ τὰ Χριστούγεννα εἶναι κοντά. Τὰ σκάνδαλα, μὲ πρωταγωνιστὴ τὸ παπποῦ μετατρέπονται στὸν καταλύτη τῆς ἐκρήξεως, ἐνῶ ὁ ἑκατομμυριοῦχος ὑπουργὸς γνωρίζει τὸ πῶς νὰ κρύβει ἕνα ἑκατομμύριο, ἀλλὰ δὲν ἔχει μάθει ἐπὶ δεκάμηνο τὸ πῶς γίνεται ἡ ἀπορρόφηση τῶν κοινοτικῶν κονδυλίων∙ φαίνεται ὅτι στὰ ἀμερικανικὰ Πανεπιστήμια ἐδιδάχθη πολλά, στὸ πῶς νὰ παραχωρεῖ τὰ κόκκινα δάνεια καὶ τὸν λιμένα Θεσσαλονίκης στοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους ἢ πῶς νὰ ἀποκρύπτει τὰ δικά του ἑκατομμύρια,
ἀλλὰ τίποτε γιὰ τὰ εὐρωπαϊκὰ προγράμματα…

Ὁ τρόπος ἐπιβολῆς τῶν φόρων καὶ τῶν περικοπῶν τῶν συντάξεων δείχνει ὅτι δὲν ὑπάρχει οὔτε ὡς ὑπόνοια στὸ μυαλό τους ἡ ἀνάπτυξη, διαφορετικὰ κάτι θὰ ἔκαναν πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή∙ κάνουν τὰ πάντα γιὰ τὴν ἀποθάρρυνση τῶν ἐπενδύσεων, ὅπως μὲ τὶς καθυστερήσεις στὶς ἀποκρατικοποιήσεις -ἂς ἐλπίσουμε ὅτι οἱ πρόσφατες ἐξαγγελίες γιὰ προώθησή τους θὰ ἔχουν ἀποτέλεσμα- καὶ τίποτε γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης στὴν οἰκονομία μας ἀπὸ Ἕλληνες καὶ ξένους ἐπενδυτές. Ἀκόμη καὶ ὁ μικρομαγαζάτορας τῆς γειτονιᾶς τὸ ξέρει, ὅτι, ἂν δὲν ἀποκατασταθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη ἡ γιαγιά του ἢ ἡ μητέρα του δὲν ἀνοίγουν τὸ πουγγί τους, κι ἂν δὲν αἰσθανθοῦν τὴν σιγουριὰ νὰ τὸ ἀνοίξουν αὐτοὶ οὔτε οἱ καταθέσεις θὰ ἐπιστρέψουν στὶς τράπεζες οὔτε οἱ ξένοι ἐπενδυτὲς θὰ ἔρθουν στὴν χώρα∙ εἶναι ἁπλὰ πράγματα αὐτὰ καὶ τὰ μαθαίνει στὸ πρῶτο ἔτος σπουδῶν του ὁ φοιτητὴς Οἰκονομικῶν. Ὅταν ὁ ἀντιπρόεδρος λέει στὴν Βουλή, ὅτι μὲ τὴν ἀνακεφαλαιοποίηση θὰ ἐξυγιανθοῦν οἱ ὑπάρχουσες τράπεζες καὶ θὰ δημιουργηθοῦν οἱ συνθῆκες γιὰ τὴν ἀνάδειξη ἑλληνικῶν, ἐκτὸς τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐξαρτήσεων, ὁμολογεῖ πολλά∙ ὅτι δὲν γνωρίζει ἁπλὰ οἰκονομικά, διότι δὲν ὑπάρχουν ἐθνικὲς τράπεζες, ὅταν ἀνήκει ἡ χώρα σὲ ἑνιαῖο νόμισμα μὲ ἄλλες χῶρες, ἐκτὸς κι ἂν συνειδητὰ ψεύδεται ἀπευθυνόμενος στοὺς συντρόφους του, ἀλλὰ ἡ ζημία γίνεται στὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία.

Ἡ κοινωνικὴ ἐξαθλίωση ἀντιμετωπίζεται μὲ συνεση καὶ σωφροσύνη ἀπ’ τὸν κόσμο, ἐκτὸς ἀπ’ τὶς ἐκδηλώσεις κοινωνικῆς ἀναταραχῆς∙ ἐπιβεβαιώνεται ἡ διαπίστωση ὅτι ἡ ψῆφος τοῦ Σεπτεμβρίου ἦταν ψῆφος ἀδιαφορίας τῆς πραγματικῆς μειοψηφίας καὶ τίποτε περισσότερο, χωρὶς οὔτε μία μέρα περίοδο χάριτος. Ὁ Ναπολεοντίσκος τὸ κατάλαβε ἀλλὰ πολὺ ἀργά∙ στὴν κυβέρνηση τῶν νέων ἀνθρώπων ἔβαλε πολλοὺς τῆς τετάρτης γενιᾶς ἐφηβείας καὶ περισσότερους πιστοὺς κομματικοὺς καὶ τῶν ἀτλαντικῶν κυκλωμάτων∙ ἀποπνέουν τὴν ἐντύπωση στὶς ἐπαφές τους μὲ τοὺς Εὐρωπαίους καὶ στὶς δημόσιες ὁμιλίες τους σχεδὸν ὅλοι τους, ὅτι θὰ τοὺς κοροϊδέψουμε τοὺς Κουτόφραγκους, ὅπως ἔκαναν καὶ τὸ ἑπτάμηνο. Δὲν γίνεται τυχαῖα αὐτό, παρὰ ἀποτελεῖ συνέχεια τῶν ἀτλαντικῶν ἐξαρτήσεών τους γιὰ τὴν παραχώρηση τῶν πάντων σὲ αὐτές, καὶ μὲ διάλυση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας∙ ἕνα δὲν μποροῦν νὰ χωνέψουν, τὸ πῶς γίνεται ὁ ἑλληνικὸς λαός, ἀκόμη καὶ αὐτὸς ὁ λίγος ποὺ τοὺς ψήφισε νὰ μὴν τοὺς ἐμπιστεύεται πλέον. Εἶναι ἐμφανέστατες οἱ ἀποδείξεις ὅτι στρέφονται μαζικὰ πρὸς τὴν Νέα Δημοκρατία, παρὰ τὴν διαδικασία ἐπιλογῆς ἀρχηγοῦ της, σὲ κάθε ἐκδήλωση∙ ἡ διαφορὰ ἀνακύπτει, ὄχι μόνο ἀπὸ ὅσους τὸ μετάνιωσαν γιὰ τὴν ψῆφο τους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ὅσους εἶχαν ἐπιλέξει τὴν ἀποχή. Αὐτοὶ εἶναι ἡ μεγάλη δεξαμενὴ ποὺ ἀλλάζει τὴν πολιτικὴ δυναμικὴ μὲ ταχύτατο τρόπο.