Σὲ ἐπικίνδυνες μεθοδεύσεις καὶ παρεκτροπὲς ἐπιδίδεται ὁ Ναπολεοντίσκος, ἐπειδὴ βλέπει τὸ ἀδιέξοδο τῆς πολιτικῆς του καὶ τὴν κατάρρευσή του ἐμφανέστατη∙ οἱ δηλώσεις γιὰ τὴν γενοκτονία τῶν Ποντίων, ὁ ξυλοδαρμὸς τοῦ Γιώργου Κουμουτσάκου καὶ οἱ τροπολογίες γιὰ τὰ αὐθαίρετα καὶ τὶς μικροζυθοποιΐες ἐντάσσονται στὴν ἴδια μεθόδευση, στὸν ἀποπροσανατολισμὸ τῆς κοινῆς γνώμης ἀπ’ τὴν ἔντονη διαίσθηση τῶν πάντων, ὅτι εἶναι ἔκδηλη ἡ ἀδυναμία ἀντιμετωπίσεως οἱουδήποτε προβλήματος. Τὸ ἀδιέξοδο στὶς διαπραγματεύσεις μὲ τὸ κουαρτέτο ὀφείλεται σὲ δύο λόγους, στὴν ἄγνοια τῶν κοινοτικῶν κανονισμῶν καὶ τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἐκ μέρους τῶν ὑπουργῶν καὶ τῶν ἐπιτελείων τους, καὶ στὶς ἐγγενεῖς δεσμεύσεις τους ἀπέναντι στοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους, ὅπως ἀποδεικνύεται, ἀπ’ τὸν καθοριστικὸ ρόλο τοῦ Ἀμερικανοκορεάτου στὴν σύνταξη τῶν ἑλληνικῶν θέσεων∙ στὴν κατάσταση αὐτὴ προστίθεται ἡ κλιμάκωση τῆς λαϊκῆς κατακραυγῆς ἡ ὁποία ἐπιδεινώνεται ἀπ’ τὶς μεθοδεύσεις ἀποπροσανατολισμοῦ, σὲ κάθε σχεδὸν ἔκφραση τῆς κυβερνητικῆς πολιτικῆς. Ἡ ἐσωτερικὴ συνοχὴ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ὅτι ἔχει διασπαστεῖ ὁριστικά, καθὼς στὴν ψηφοφορία γιὰ τὰ προαπαιτούμενα ἔμεινε στοὺς 153, ὅπως καὶ στὸν πρῶτο γύρο, ἐνῶ οἱ 53 δὲν ἔχουν ἀνοίξει ἀκόμα τὰ χαρτιά τους.

Ἡ τακτικὴ παραπλανήσεως τῶν Εὐρωπαίων δὲν ἀποδίδει καρπούς, εἴτε διότι τοὺς ἔχουν μάθει στὴν κυβέρνηση καὶ διαβάζουν τὸν πρωθυπουργό, ἀκόμη κι ἀπ’ τὸν τρόπο ποὺ κινεῖ τὰ χέρια του, εἴτε διότι διαθέτουν πλέον ἀσφαλεῖς γραμμὲς ἀμύνης, τὶς ὁποῖες δὲν διέθεταν στὴν πρώτη κυβέρνησή του∙ ἔμαθαν πολλὰ στὶς Βρυξέλλες καὶ ἔχουν καταστρώσει πλῆρες σχέδιο γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση ὅλων τῶν πιθανῶν ἐκδοχῶν ἐξελίξεως τοῦ ἑλληνικοῦ προβλήματος. Ἕνα δὲν εἶχε ὑπ’ ὄψιν του ὁ Ζὰν Κλὼντ Γιοῦνκερ, τὴν εὐαισθησία γιὰ τὰ σύνορά μας στὸ Αἰγαῖο καὶ γι’ αὐτὸ ἔκανε τὴν δήλωση γιὰ τὰ δέκα χιλιόμετρα ἔκταση, τὴν ὁποία ἀνακάλεσε ἀμέσως μόλις ἐνημερώθηκε ἀπ’ τὸν Δημήτρη Ἀβραμόπουλο∙ ἡ εὐθύνη ὅμως βαρύνει τὸν Ναπολεοντίσκο, διότι αὐτὸς ὤφειλε, ὅπως κατήγγειλε ὁ Εὐάγγελος Μεϊμαράκης, νὰ ἐνημερώσει τὸν πρόεδρο τῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τὶς λεπτὲς λεπτομέρειες τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων. Οἱ ξένοι δὲν εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ τὰ γνωρίζουν κι ἂν τὰ ξεφύλλισαν κάποτε, νὰ τὰ θυμοῦνται οἱαδήποτε στιγμή∙ αὐτὴ εἶναι δική μας ὑποχρέωση, διότι ἐθνικὰ προβλήματα στὶς ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες δὲν ὑπάρχουν πλέον καὶ μόνο στὴν ἱστορία τους τὰ διαβάζουν∙ ἐπὶ πλέον οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχουν ζήσει τὰ ψέμματα καὶ τὶς βρώμικες διασυνδέσεις τῆς κυβερνήσεως τὸ ἑπτάμηνο, ὁπότε εἶναι φυσικὸ νὰ εἶναι ἄκρως ἐπιφυλακτικοὶ ἀπέναντι στὶς ὅποιες κινήσεις της, ἔστω κι ἂν ἀναγνωρίζουν τὴν ὑπογραφὴ τοῦ τρίτου μνημονίου. Γνωρίζουν ὅμως πολὺ καλὰ τὸ πόσο ἐπώδυνο εἶναι γιὰ τὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ τοὺς ἴδιους καὶ πόσο θὰ ἤθελαν νὰ τὸ ἀποφύγουν.

Οἱ ἀντιδράσεις στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ βαδίζουν πρὸς τὴν ἀνοικτὴ ἐξέγερση πλέον∙ ἄλλωστε στὶς συνεδριάσεις τῶν διαφόρων ὀργάνων ὅπου παραβρίσκεται ὁ πρόεδρός του ἡ ἐπιλογὴ τῶν προσώπων εἶναι πολὺ αὐστηρή, διότι ἐπιθυμοῦν νὰ ἀποφύγουν τὴν ὀξεῖα κριτικὴ παρουσία του∙ παρ’ ὅλα αὐτὰ ὅμως δὲν ἀποσόβησαν τὶς ἀντιρρήσεις, μὲ τὸν Ναπολεοντίσκο σὲ ἀμήχανη θέση καὶ τὶς αὐστηρὲς ἐπικρίσεις στὴ συνέχεια τῶν ὑπευθύνων τῆς ὀργανώσεως τῶν συναντήσεων ἀπ’ τὸ Μέγαρο Μαξίμου. Τὸ πρόβλημα ὅμως εἶναι βαθύτερο καὶ ἔχει εὐρύτερες διαστάσεις∙ ἡ γενοκτονία τῶν Ποντίων ἔχει προκαλέσει ὀξύτατες ἀντιδράσεις καὶ ἡ μεθόδευση ἀποπροσανατολισμοῦ ἀπέδειξε τὶς στενώτατες ὑπόγειες σχέσεις μὲ τὴν ἀκροδεξιά. Οἱ ἀντιδράσεις δὲν περιορίζονται στὶς ποντιακὲς ὀργανώσεις καὶ στὰ κομματικὰ στελέχη, ἀλλὰ καὶ στοὺς ποντιακῆς καταγωγῆς βουλευτὲς καὶ στοὺς ἄλλους, ἐκτὸς τοῦ στενοῦ κυκλώματος τῆς ἀριστερῆς ἐξουσίας∙ οἱ προειδοποιήσεις, ὅτι ἡ ψηφοφορία τῆς Πέμπτης εἶναι ἡ τελευταία πράξη ἀνοχῆς ἦταν πολλὲς καὶ βαρυσήμαντες, διότι συμπληρώνονται ἀπ’ τὴν ἀνάγκη ἐκδηλώσεως οὐσιαστικῆς εὐαισθησίας ἀπέναντι στοὺς ψηφοφόρους τους. Τὰ οἰκονομικὰ σκάνδαλα ὑπουργῶν κυριαρχοῦν στὶς συζητήσεις τῶν βουλευτῶν στοὺς διαδρόμους τῆς Βουλῆς καὶ στὶς ταβέρνες∙ κύριο θέμα εἶναι ἡ κάλυψή τους ἀπ’ τὸν πρωθυπουργό, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλες διασυνδέσεις, ὅπως ἐκεῖνες μὲ τὴν τρομοκρατία, ποὺ κατήγγειλε ὁ πρώην ὑπουργὸς Δημοσίας Τάξεως.

Ἡ τακτικὴ τῆς πολώσεως ὁδηγεῖ ἀναγκαστικὰ στὴν ἐπιδείνωση τῆς ὑφέσεως,
ἀλλὰ αὐτὸ δὲν φαίνεται νὰ ἀπασχολεῖ καὶ πολὺ τὴν κυβέρνηση∙ οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχουν καταλάβει καλὰ τὴν ἀδιαφορία της γιὰ τὴν ἀπονέκρωση τῆς ἀγορᾶς καὶ τὴν κοινωνικὴ ἐξαθλίωση καὶ ἔχουν ἀναλάβει οἱ ἴδιοι τὴν εὐθύνη γιὰ ἀποκατάσταση τῆς ἐμπιστοσύνης πρὸς τὴν χώρα ἀπ’ τοὺς ξένους ἐπενδυτές. Ἡ ἐμμονή τους στὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἀξιολογήσεως, μὲ τὴν προηγούμενη κάλυψη τῶν δημοσιονομικῶν ἐλλειμμάτων, δὲν εἶναι μόνο μέσο φορολογικῆς πολιτικῆς, ἀλλὰ καὶ τρόπος ἀποδείξεως πρὸς τοὺς ἐπενδυτὲς ὅτι θὰ τηρήσει ἡ Ἑλλὰς τὶς ὑποχρεώσεις της∙ «καλύτερα νὰ σοῦ βγεῖ τὸ μάτι, παρὰ τ’ ὄνομα», λέει ἡ παροιμία, καὶ ἡ κυβέρνηση ἔβγαλε μόνη της καὶ τὰ δυό της μάτια. Ὅσο μάλιστα ἐπιμένει στὴν πόλωση, γιὰ τὸν ἀποπροσανατολισμὸ τῆς κοινῆς γνώμης, τόσο περισσότερο ἀμαυρώνει τὸ ὄνομά της καὶ ὑπονομεύει τὴν προοπτικὴ ἀποκαταστήσεως τῆς ἐμπιστοσύνης στὴν οἰκονομία∙ ὁ πρωθυπουργὸς ἔχει ἐμπλακεῖ, ὡς μαθητευόμενος μάγος, στὰ δίχτυα του. Τὰ ἔριξε γιὰ νὰ κοροϊδέψει τοὺς Εὐρωπαίους καὶ τοὺς ψηφοφόρους του∙ στοὺς πρώτους ἀπέτυχε καὶ ὁδηγήθηκε στὸ τρίτο μνημόνιο ἐνενῆντα δις εὐρώ, στοὺς δεύτερους εἶχε ἐπιτυχία καὶ κέρδισε τὶς ἐκλογές. Αὐτὸ ὅμως πολιτικὰ δὲν σημαίνει σχεδὸν τίποτε, διότι λίγες ἑβδομάδες μετὰ τὴν κάλπη καὶ βρίσκεται σὲ πλήρη πολιτικὴ ἀπομόνωση.

Τὸ πολιτικὸ ἀδιέξοδο τὸ ἀναγνωρίζουν πλέον οἱ πάντες, ἐνῶ οἱ συζητήσεις γιὰ μεταβατικὸ σχῆμα δίνουν καὶ παίρνουν∙ ἀκόμη καὶ προσκείμενοι στὸν Ναπολεοντίσκο οἰκονομικοὶ παράγοντες, οἱ ὁποῖοι τὸν στήριξαν ἀφειδῶς τὴν τελευταία πενταετία ὁμολογοῦν ὅτι ἡ κυβέρνηση δὲν ἔχει προοπτικές, καθὼς δὲν διαθέτει πολιτικὴ σύλληψη καὶ πυγμὴ γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων. Οἱ συζητήσεις ἑστιάζονται στὸν χρόνο τῆς μεταβάσεως στὸ νέο σχῆμα περισσότερο καὶ λιγώτερο στὴν μορφή του∙ οἱ ἐκδοχὲς εἶναι δύο, ἡ πρώτη μετὰ τὶς γιορτὲς καὶ ἀφοῦ ψηφίσει τὸν προϋπολογισμὸ καὶ τὰ ἀποπνικτικὰ γιὰ τὴν οἰκονομία φορολογικὰ καὶ ἀσφαλιστικὰ μέτρα. Ἡ δεύτερη, πρὶν τὶς γιορτές, ὄχι ὅτι τὴν εὔχονται, ἀλλὰ ἐπειδὴ θεωροῦν πολὺ δύσκολη τὴν ἀντοχή της, διότι οἱ πιθανότητες ἐπιβιώσεως στὴν Βουλὴ μὲ τὰ φορολογικὰ καὶ ἀσφαλιστικὰ μέτρα ὅλο καὶ λιγοστεύουν∙ ἄλλωστε ἔχει μείνει μὲ τρεῖς ἕδρες πλειοψηφία καὶ ἡ παραμικρὴ ἀτυχία εἶναι ἀρκετὴ γιὰ ἀπώλεια τῆς πλειοψηφίας. Οἱ ἐλπίδες τοῦ Μαξίμου γιὰ ἀποδυνάμωση τῆς Νέας Δημοκρατίας διαψεύδονται οἰκτρά, διότι ἀποδεικνύεται ἰσχυρὴ καὶ μὲ τὴν συνοχή της ἀμείωτη, παρὰ τὸν προεκλογικὸ ἀγῶνα γιὰ τὴν ἐκλογὴ τοῦ προέδρου της∙ ἡ πόλωση μετατρέπεται σὲ μπούμερανγκ καὶ προκαλεῖ τὶς ἔντονες ἀνησυχίες σὲ ἐπίπεδο κυβερνητικῶν στελεχῶν καὶ περισσότερο ψηφοφόρων. Στὸν κόσμο τὰ προβλήματα τῆς ἐπιβιώσεως εἶναι τὰ χειρότερα∙ ὁ χειμώνας δὲν βγαίνει μὲ κανέναν τρόπο.