Ἡ Εὐρώπη ὁλόκληρη αἰσθάνεται, ὅπως τὸ ἔδειξαν ὁμαδικὰ οἱ κάτοικοί της μετὰ τὴν ἑκατόμβη στὸ Παρίσι, ὅτι εἰσῆλθε στὴν κρισιμώτερη καμπὴ τῆς μεταπολεμικῆς της ἱστορίας∙ τὰ παιχνίδια μὲ τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα καὶ τοὺς μικροανταγωνισμοὺς τῶν χωρῶν τελείωσαν μὲ τὸν χειρότερο τρόπο, καθὼς ὀρθώνεται μπροστά της ἡ ἄμεση ἀπειλὴ τῶν μαζικῶν δολοφονιῶν ἀθώων πολιτῶν της ἀπ’ τὴν ἰσλαμικὴ τρομοκρατία. Τὸ Σάββατο τὸ πρωὶ ξημέρωσε μιὰ ἄλλη Εὐρώπη, ἐντελῶς διαφορετικὴ ἀπὸ ἐκείνη ποὺ γνωρίζουμε∙ στὶς μεγάλες χῶρες πρῶτα οἱ κυβερνήσεις ἔθεσαν τὸν κρατικό τους μηχανισμὸ σὲ στενὴ συνεργασία μὲ τὴν Γαλλία καὶ δημιουργοῦνται ἤδη οἱ ἐπιτελικὲς ὑπηρεσίες γιὰ τὸν συντονισμὸ τῶν ἐνεργειῶν τους, ὅπως προβλέπουν τὰ στρατιωτικὰ σχέδια γιὰ τὴν περίπτωση πολέμου. Ἀκόμη καὶ οἱ μικρὲς ὑποχρεώνονται νὰ συνεργασθοῦν αὐτομάτως, παραμερίζοντας ὅλα τὰ παλιὰ παιχνίδια ποὺ τόσο ἄρεσαν σὲ κάποιους πολιτικούς∙ ὅλοι γνωρίζουν, ὅτι δὲν ὑπάρχει περιθώριο ἀποτυχίας στὸν ἀγῶνα αὐτό, διότι ἡ ἀποτυχία σημαίνει ἐπιστροφὴ στὴν βαρβαρότητα καὶ στὴν ἰσλαμικὴ κατάκτηση πρὸ χιλίων πεντακοσίων ἐτῶν. Τὸ εὐοίωνο γεγονὸς εἶναι ἡ ἄμεση συμπαράσταση τῶν ἄλλων μεγάλων δυνάμεων, Ἀμερικῆς, Ρωσίας, Κίνας, Ἰνδιῶν, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν μουσουλμανικῶν χωρῶν, ἀπ’ τὸν ἀραβικὸ κόσμο καὶ τὸ Ἰρὰν μέχρι τὴν Ἰνδονησία, ἐνῶ καὶ οἱ Μουσουλμάνοι τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν ἐξέφρασαν τὴν στενὴ ἀλληλεγγύη τους.

Οἱ παλιὲς ἰδεολογίες, δεξιὰ καὶ ἀριστερά, τίθενται ἐκ τῶν πραγμάτων στὸ περιθώριο σὲ πανευρωπαϊκὸ ἐπίπεδο∙ οἱ ἐκφραστές τους καλοῦνται νὰ προσαρμοσθοῦν στὴν νέα πραγματικότητα κι ἀπ’ τὴν προσαρμογή τους αὐτὴ θὰ κριθεῖ ἡ ἐπιβίωσή τους, ὅσων βρίσκονται στὴν ἐξουσία, καὶ ἡ πολιτικὴ στὴν συνέχεια. Ὡς ἀναφορὰ ὑπάρχει μόνο ἡ κήρυξη τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου καὶ ἡ ἄμεση καὶ ἐνεργὸς συμπαράταξη ὅλων ἀπέναντι στὴν ναζιστικὴ καὶ φασιστικὴ ἀπειλή∙ οἱ ἰδεολογικὲς καὶ ἄλλες διαφορὲς εἶχαν παραμερισθεῖ πλήρως καὶ ἀναδύθηκαν, μὲ τὴν ὅποια νέα μορφή τους, μετὰ τὸ τέλος τοῦ πολέμου. Δὲν εἶναι ἡ στιγμὴ τῆς ἱστορικῆς ἀξιολογήσεως, παρὰ τῆς ἀναβιώσεως τῆς ἀνατάσεως ἐκείνης, ὅπως συνέβη στὴν μικρὴ καὶ ὑπὸ δικτατορικὸ καθεστὼς Ἑλλἀδα τὴν 28η Ὀκρωβρίου 1940∙ οἱ ἡγεσίες τῶν μεγάλων χωρῶν ἔδειξαν ὅτι βρίσκονται σὲ κατάσταση πλήρους συμπαρατάξεως στὸν πόλεμο αὐτό, ἀλλὰ μὲ τὴν ἰδιοτυπία ὅτι οἱ μεγάλες μάχες θὰ δοθοῦν σὲ ἐπίπεδο μυστικῶν ὑπηρεσιῶν καὶ ὄχι στρατιωτικῶν τμημάτων, ἀλλὰ καὶ ἄλλης πολιτικῆς ἀντιλήψεως, μὲ κυρίαρχο στοιχεῖο τὴν κοινωνικὴ συνοχὴ καὶ τὴν προστασία τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀσφάλειας τῶν ἁπλῶν πολιτῶν∙ ἡ ὑποδοχὴ καὶ ὑποστήριξη τῶν προσφύγων, βασικὴ ὑποχρέωση κάθε δημοκρατικῆς πολιτείας, ἀναγκαστικὰ πλέον περνάει μέσα ἀπ’ τὴν προστασία τῶν πολιτῶν τῆς χώρας. Τελειώνει τὸ ξέφραγο ἀμπέλι…

Τὸ κύριο πρόβλημα ἑπομένως εἶναι ὁ ἐντοπισμὸς καὶ οἱ διασυνδέσεις ὅσων, ὑπὸ τὸ πρόχημα τῆς δημοκρατίας καὶ τῶν ἰδεολογικῶν τους προλήψεων, ἐπέτρεπαν ἢ ἀνέχονταν τὴν διείσδυση καὶ δράση τῶν τρομοκρατῶν στὴν χώρα τους καὶ στὴν Εὐρώπη ὁλόκληρη∙ εἶναι γνωστὲς οἱ διασυνδέσεις αὐτές, καὶ περισσότερο στὴν Ἑλλάδα, ὄχι μόνο μὲ τὶς ἀκραῖες ὀργανώσεις τοῦ ἰσλαμισμοῦ, ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ παιχνίδια τους ὡς ὄργανα τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῶν μεγάλων δυνάμεων, τῆς Σοβιετίας μεταπολεμικὰ καὶ τῆς Ἀμερικῆς, γιὰ νὰ μὴν ἐπεκταθοῦμε μέχρι τὴν Μαοϊκὴ Κίνα. Ὁπωσδήποτε πολλὲς ἀπ’ τὶς διασυνδέσεις αὐτὲς ἐπιβίωσαν μέχρι τὶς μέρες μας, μὲ τὴν ἀμερικανικὴ χρηματοδότηση καὶ οἰκονομικὴ ὑποστήριξη τῶν πρώτων ἐνόπλων ἰσλαμικῶν ὀργανώσεων ποὺ πῆραν τὴν δική τους πορεία στὴν συνέχεια∙ τὸ θέμα ὅμως τίθεται διαφορετικὰ τώρα κι ἂς θυμηθοῦμε τοὺς παπποῦδες μας γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε καλύτερα. Ὁ γαλλογερμανικὸς ἄξων, γιατὶ αὐτὸς παραμένει ἡ ἀτμομηχανὴ τῆς πολιτικῆς ἑνοποιήσεως τὸ ἔχει ἀποφασίσει καὶ ἢδη σχεδὸν ἑνοποιοῦνται οἱ μυστικές τους ὑπηρεσίες, ὁπότε ἱδρύεται, τυπικῶς ἢ ἀτύπως ἔχει δευτερεύουσα σημασία, καὶ Εὐρωπαϊκὴ Μυστικὴ Ὑπηρεσία, μὲ πολλὲς καὶ ἀποφασιστικὲς ἁρμοδιότητες στὴν Εὐρωζώνη τουλάχιστον∙ τὸ πολιτικό της βάρος εἶναι ἰσότιμο, ἂν ὄχι καὶ μεγαλύτερο ἀπ’ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Κεντρικὴ Τράπεζα στὴν οἰκονομικὴ ἑνοποίηση. Ἀπομένει ἡ στάση τοῦ Λονδίνου, θὰ συνεργασθεῖ σὲ βάθος; Ἀναμένομεν…

Γιὰ τὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχει θέμα ἐπιλογῆς, ταυτιζόμαστε ἀπολύτως μὲ τὸν γαλλογερμανικὸ ἄξονα, ἀνεξαρτήτως κυβερνήσεως∙ ὁ πρωθυπουργὸς καλεῖται τὸ νὰ ἐπιλέξει, γίνεται πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος καὶ ἕνας τῶν πρωτεργατῶν στὴν πολιτικὴ ἑνοποίηση τῆς Εὐρώπης καὶ τῶν μυστικῶν της ὑπηρεσιῶν ἢ παραμένει ἀριστερὸς καὶ σκιώδης Ναπολεοντίσκος. Ἡ πρώτη του δήλωση ἔδειξε ὅτι δὲν διαθέτει τὶς δυνατόητες γιὰ Εὐρωπαῖος ἡγέτης, καθὼς συνέχισε νὰ μιλάει γιὰ ἐμβάθυνση τῆς δημοκρατίας στὴν γηραιὰ ἤπειρο∙ δὲν ἔχει ἀντιληφθεῖ, καὶ αὐτὸ εἶναι τραγικὸ γιὰ τὸν ἴδιο καὶ θλιβερὸ γιὰ τὴν χώρα, ὅτι τὰ συνθήματά του αὐτὰ τελείωσαν μὲ τὸ πρῶτο ἑπτάμηνό του. Ὅταν ἡ χώρα μας ἀποβαίνει ἡ κύρια εἴσοδος τῶν προσφύγων καὶ μέσῳ αὐτῶν πολλῶν τρομοκρατῶν, ὅπως ἀπεδείχθη μὲ τοὺς δύο ἐκ τῶν ὀκτὼ τῶν Παρισίων, δὲν ἐπιτρέπονται μισόλογα καὶ ἰδεολογικὲς ἀποκλίσεις∙ συνεργάζεσαι ἢ δὲν συνεργάζεσαι; Καὶ ἀπαντᾶς εὐθέως, διαφορετικὰ σοῦ ἐπιβάλλουν τὴν συνεργασία, ὅταν μάλιστα εἶσαι ἐκτεθειμένος οἰκονομικὰ καὶ ἐθνικά∙ δὲν εἶναι κἂν νοητὰ παιχνίδια διαφοροποιήσεως. Ὅταν ὅμως προβάλλονται, ἔστω καὶ ἐμμέσως ἀπ’ τὴν κυβέρνηση, γεννοῦν τὸ εὔλογο ἐρώτημα: Ποιὰ σκοπιμότητα ὑπηρετοῦν; σὲ αὐτὸ εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ ἀπαντήσει ἡ κυβέρνηση, τουλάχιστον ὑπηρεσιακὰ στοὺς Εὐρωπαίους. Καὶ δὲν χωροῦν ὑπεκφυγὲς ἐδῶ, ὅταν μάλιστα τρέχουν οἱ ὑποθέσεις τῶν καταγγελιῶν τοῦ πρώην ὑπουργοῦ Δημοσίας Τάξεως περὶ τῶν διασυνδέσεων κυβερνητικῶν μὲ τρομοκράτες.

Ἡ Ἑλλὰς βρίσκεται στὴν χειρότερη θέση στὴν κρίσιμη αὐτὴ καμπή∙ ἡ ὕφεση ἐπιδεινώνεται καὶ ἡ ἀξιολόγηση ὁλοκληρώνεται, ἀλλὰ μὲ τὴν κυβέρνηση καρκινοβατοῦσα καὶ ἀδύναμη ἀπέναντι στὴν κοινωνικὴ ἀναταραχή∙ οἱ ἀπεργίες καὶ οἱ διαδηλώσεις τῆς παρελθούσης ἑβδομάδος ἔδειξαν ὅτι ἡ ἔκρηξη ξεσπάει καὶ δὲν ἀποτρέπεται μὲ δημαγωγικοὺς περισπασμούς. Ὁ Ναπολεοντίσκος ἔχει χάσει τὴν δυνατότητα ἐπιρροῆς στὸν ἁπλὸ κόσμο∙ ὅταν κατεβαίνουν στὶς διαδηλώσεις καὶ βουλευτές του καὶ εὐθέως καταγγέλλουν, ὄχι μόνο τὴν οἰκονομικὴ πολιτική, ἀλλὰ καὶ τὶς διασυνδέσεις μὲ τὴν τρομοκρατία, δὲν ὑπάρχει πολιτικὴ ἀποδοχὴ τῆς κυβερνήσεως. Ἐὰν εἶχαν γίνει γνωστὰ ἐλάχιστα ἀπ’ τὰ φορολογικὰ καὶ συνταξιοδοτικὰ μέτρα προεκλογικά, ὅπως τὸ κατήγγειλε συνέχεια ὁ Εὐάγγελος Μεϊμαράκης, ἀλλὰ δὲν ἔγινε πιστευτός, ἢ ἡ ἐπιβεβαιώση τῶν διασυνδέσεων κράτους καὶ παρακράτους, τότε θὰ μετροῦσε ἡ ἐκλογικὴ δύναμη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ∙ φαίνεται ὅτι αὐτὰ ἔχουν φθάσει ὡς πληροφορίες στὸ Μέγαρο Μαξίμου, ἀλλὰ δὲν γίνεται ἡ σωστὴ ἀξιολόγησή τους ἢ παρεμβαίνουν ἀνασχετικὰ ἄλλες δυνάμεις; Τὸ ποιὲς εἶναι αὐτὲς τὸ ἀντιλαμβανόμαστε ἀπ’ τὶς κυβερνητικὲς ἀντιδράσεις στὰ τρέχοντα θέματα∙ ἀπέναντι στὴν ἑκατόμβη τῶν Παρισίων ὁ πρωθυπουργὸς παρενέβαλε τὴν ἀριστερή του ἄποψη γιὰ τὴν δημοκρατία, στὸν ξυλοδαρμὸ τοῦ Γιώργου Κουμουτσάκου ἐπέλεξε τὴν καθυστέρηση στὴν ἀστυνομικὴ ἔρευνα, διότι κάτι ἤθελε νὰ κρύψει, στὶς καταγγελίες Πανούση προσέφυγε σὲ ἀποπροσανατολισμό, καὶ χωρὶς συγκεκριμένη κατεύθυνση μάλιστα…