Ἡ ἀναφορὰ στὴν μάχη τοῦ Μαραθῶνος, τὴν μεγαλύτερη νίκη στὴν ἱστορία τους γιὰ τοὺς Ἀθηναίους, ἔχει τὴν ἔννοια τῆς ἐπιβιώσεως τῆς μνήμης της καὶ στὰ χρόνια τῆς ρωμαιοκρατίας∙ ἡ παράδοση τῆς κλασικῆς ἐποχῆς ἐνισχυόταν καὶ ἀπ’ τὶς φιλοσοφικὲς σχολὲς τῆς πόλεως. «Τὴν τοίνυν ἐν Μαραθῶνι μάχην ἀπήγγειλεν , ὡς μὲν Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς ἱστορεῖ, Θέρσιππος ὁ Ἐρχιεύς»∙ τὴν νίκη στὴν μάχη τοῦ Μαραθῶνος ἀνήγγειλε, ὅπως μέν γράφει ὁ Ἡρακλείδης ὁ Ποντικός, ὁ Θέρσιππος ἀπ’ τὸν δῆμο Ἔρχεια. «Οἱ δὲ πλεῖστοι λέγουσιν Εὐκλέα δραμόντα σὺν τοῖς ὅπλοις θερμὸν ἀπὸ τῆς μάχης»∙ οἱ περισσότεροι ὅμως λένε ὅτι ἔτρεξε ὁ Εὐκλεὶς μὲ τὰ ὅπλα, ὅπως ἦταν ζεστὸς ἀπ’ τὴν μάχη. «Καὶ ταῖς θύραις ἐμπεσόντα τῶν πρώτων τοσοῦτον μόνον εἰπεῖν, ‘’χαίρετε’’ καὶ ‘’χαίρομεν’’, εἶτ’εὐθὺς ἐκπνεῦσαι»∙ καὶ ἔπεσε στὶς πόρτες ἀφοῦ πρόλαβε μόνο νὰ πεῖ, ‘’χαίρετε’’ καὶ ‘’χαίρουμε’’, κι ἀμέσως ἐξέπνευσε.