Τὴν ἀντιγερμανικὴ ὑστερία ἐπιλέγει ὡς σανίδα σωτηρίας ὁ Ναπολεοντίσκος, μαζὶ μὲ τὴν πρόκληση προβλημάτων μὲ τὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμεῖο, μετὰ τὴν ἀποτυχία τῆς πολώσεως τῆς πολιτικῆς ζωῆς∙ ἐπέλεξε ὡς ἐχθρὸ καὶ πάλι τὸν Βόλφγκανγκ Σώυμπλε καὶ τὸ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος Die Welt. Χαρακτηριστικὸ δεῖγμα ὁλοκληρωτικῆς νοοτροπίας, οἱ ἐφημερίδες καθοδηγοῦνται στὴν ἀρθρογραφία τους, ὅπως κάνει αὐτὸς στὴν Ἑλλάδα∙ ὅταν οἱ ἴδιες ἐφημερίδες, διότι ὑπάρχει ἐλεύθερος τύπος στὴν Γερμανία, γράφουν δέκα φορὲς πιὸ ἐπικριτικὰ κατὰ τῆς κυβερνήσεώς τους, τότε δὲν καθοδηγοῦνται! Γνωρίζει ὅτι ἔρχεται τὸ τέλος του καὶ πιάνεται σὰν τὸν πνιγμένο ἀπ’ τὰ μαλλιά του∙ τὴν μία πλέκει τὸ ἐγκώμιο τοῦ ΔΝΤ καὶ τὴν ἄλλη τὸ δαιμονοποιεῖ προκλητικά.