Ἡ διδασκαλία τῶν δραμάτων ἦταν συστηματικὴ τελετουργία στὴν ἀθηναϊκὴ δημοκρατία κατὰ τὴν κλασικὴ ἐποχὴ∙ ἦταν ὅλα σχεδιασμένα, διότι θεωροῦσαν καθοριστικὴ τὴν συμβολή της στὴν διαμόρφωση τοῦ ἐλευθέρου ἤθους τῶν πολιτῶν της. «Καὶ σκευὰς καὶ προσωπεῖα καὶ βωμοὺς καὶ μηχανὰς ἀπὸ σκηνῆς περιάκτους καὶ τρίποδας ἐπινικίους κομίζοντες»∙ καὶ διαμόρφωση τῆς παρουσιάσεως καὶ προσωπεῖα καὶ μηχανὲς ἐπὶ σκηνῆς περιφερόμενες καὶ κομίζοντες τρίποδες ἐπινικίους. «Τραγικοὶ δ’ αὐτοῖς ὑποκριταὶ καὶ Νικόστρατοι καὶ Καλλιπίδαι καὶ Μηνίσκοι καὶ Θεόδωροι καὶ Πῶλοι συνίτωσαν»∙ τραγικοὶ δὲ ὑποκριτὲς αὐτῶν τὶς συνόδευαν Νικόστρατοι, Καλλιπίδες, Μηνίσκοι, Θεόδωροι καὶ Πῶλοι, γνωστὰ ὀνόματα. «Ὥσπερ γυναικὸς πολυτελοῦς τῆς τραγῳδίας κομμωταὶ καὶ διφροφόροι»∙ ὅπως μὲ πολυτελῆ γυναῖκα τὴν τραγῳδία συνόδευαν κομμωτὲς καὶ βοηθοὶ μὲ σκαμνάκια. «Μᾶλλον δ’ ὡς ἀγαλμάτων ἐγκαυσταὶ καὶ χρυσωταὶ καὶ βαθεῖς παρακολουθοῦντες»∙ μᾶλλον ὅπως στὴν σμίλευση τῶν ἀγαλμάτων οἱ ἐγκαυστὲς καὶ οἱ ἐπιχρυσωτὲς καὶ οἱ βαφεῖς ἀκολουθοῦν τοὺς γλύπτες.