Ἡ ἀποτυχία ἐκ μέρους τοῦ Ναπολεονίσκου τῆς πολώσεως τῆς πολιτικῆς ζωῆς τὸν ἔχει φέρει σὲ ἄκρως μειονεκτικὴ θέση, μετὰ τὴν ἀδυναμία συσπειρώσεως τοῦ κόμματός του καὶ τὴν ἀποστασιοποίηση τῶν ἄλλων ἀρχηγῶν∙ οἱ προοπτικὲς μάλιστα ἐκλογῆς ἀπ’ τὴν πρώτη ψηφοφορία ἀρχηγοῦ στὴν Νέα Δημοκρατία προσφέρουν ἄλλες δυνατότητες στὰ πολιτικά. Τρεῖς εἶναι οἱ κύριοι παράγοντες ἄλλης πολιτικῆς δυναμικῆς: πρῶτον, ἡ πλήρης ἀπομόνωσή του στὴν Εὐρώπη, λόγῳ τοῦ προσφυγικοῦ καὶ τοῦ τρομοκρατικοῦ∙ δεύτερον, ἡ ἀποξένωσή του ἀπ’ τὸ κόμμα του καὶ περισσότερο τοὺς βουλευτές του∙ τρίτον, ἡ δυσωδία τῶν σκανδάλων, μὲ κορυφαῖο τὴν προγραμματισμένη ληστεία τῶν τραπεζῶν ἀπ’ τοὺς ἀτλαντικοὺς κερδοσκόπους. Ὁ Ναπολεοντίσκος ἀποδεικνύεται ἐμφανέστατα ὅτι δὲν ἔχει δυνατότητες ἐλιγμῶν καὶ ἀντιδράσεως σὲ πρωτόγνωρες καταστάσεις∙ παραμένει μαθητευόμενος μάγος.