Οἱ Ἀθηναῖοι διέθεταν πάντοτε πλούσιες χορηγίες γιὰ τὴν διδασκαλία τῶν δραμάτων καὶ τῶν ἔργων τῆς Ἀρκοπόλεως καὶ Ἀγορᾶς, ἀκόμη καὶ στὶς χειρότερες μέρες του πολέμου∙ ἄλλωστε εἶχαν καθιερωθεῖ καὶ τὰ θεωρικά, ἡ ἐπιχορήγηση τῶν θητῶν, τῶν φτωχῶν πολιτῶν, ὥστε νὰ πληρώνουν τὸ εἰσιτήριο γιὰ τὸ θέατρο τοῦ Διονύσου, ὅπου ἐδιδάσκοντο οἱ τραγῳδίες. «Ἂν γὰρ ἐκλογισθῇ ἕκαστον τῶν δραμάτων ὅσου κατέστη»∙ ἂν μάλιστα ὑπολογισθεῖ τὸ καθένα ἀπ’ τὰ δράματα πόσο στοίχισε. «Πλέον ἀνηλωκὼς φανεῖται ὁ δῆμος εἰς Βάκχας καὶ Φοινίσσας καὶ Οἰδίποδας καὶ Ἀντιγόνην καὶ τὰ Μηδείας κακὰ καὶ Ἠλέκτρας»∙ περισσότερα θὰ φανεῖ ὅτι ξόδεψε ὁ δῆμος σὲ Βάκχες καὶ Φοίνισσες καὶ Οἰδίποδες καὶ Ἀντιγόνη καὶ τὰ κακὰ τῆς Μηδείας καὶ τῆς Ἠλέκτρας. «Ὧν ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας καὶ τῆς ἐλευθερίας πολεμῶν τοὺς βαρβάρους ἀνάλωσεν»∙ παρὰ ὅσα ὑπὲρ τῆς ἡγεμονίας τῆς πόλεως καὶ στοὺς πολέμους κατὰ τῶν Βαρβάρων διέθεσε.