Στὴν πολιτική μας ζωὴ φύσηξε ἄλλος ἀέρας, ἀμέσως μετὰ τὴν ἐκλογὴ προέδρου στὴν Νέα Δημοκρατία∙ ὁ πολὺς κόσμος ἀνέπνευσε, διότι βλέπει τὴν ὀργανωμένη καὶ μαχητικὴ δημοκρατικὴ παράταξη, μὲ νέο ἀρχηγὸ καὶ ἕτοιμο γιὰ τὴν ἀνανέωση τῶν πάντων καὶ τὴν ἀνάκτηση τῆς θέσεώς μας στὸν σκληρὸ πυρῆνα τῆς Εὐρωζώνης. Στὰ μικρὰ κόμματα φάνηκε ὁ ἀντίκτυπος, καθὼς πολλοὶ στρέφουν τὸ βλέμμα τους πρὸς τὴν ἀξιωματικὴ ἀντιπολίτευση, ἐνῶ ὅσοι εἶχαν ταυτισθεῖ μὲ τὴν κυβέρνηση στὸ ἀσφαλιστικό, ὅπως ὁ ἀνεκδιήγητος πρόεδρος τῶν Ἐμπόρων, ἔχουν ἐξαφανισθεῖ καὶ ἡ διαπλοκὴ ἔχει βουβαθεῖ∙ πομποδῶς προέβλεπαν τὴν διάλυση τῆς Νέας Δημοκρατίας καὶ τὴν ἀπόλυτη κυριαρχία τοῦ Ναπολεοντίσκου καὶ τώρα ἔχουν χάσει τὰ λόγια τους…