Οἱ Ἀθηναῖοι εἶχαν καθιερώσει τὶς μεγάλες νίκες τους ὡς ἑορτὲς καὶ τὶς τιμοῦσαν μέχρι τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ∙ οἱ περισσότερες ὅμως, μὲ τὴν ἐξαίρεση δύο, ἦταν τοῦ πέμπτου αἰῶνος. «Τὴν δὲ δωδεκάτη τοῦ Σκιρροφοριῶνος ἱερωτέραν ἐποίησεν ὁ Μαντινειακὸς ἀγών»∙ τὴν δωδεκάτη δὲ τοῦ Σκιρροφοριῶνος, Ἰουνίου-Ἰουλίου, καθιέρωσε ἱερωτέρα ἡ μάχη στὴν Μαντινεία. «Ἐν ᾧ τῶν ἄλλων συμμάχων ἐκβιασθέντων καὶ τραπέντων μόνοι τὸ καθ’ ἑαυτοὺς νικήσαντες ἔστησαν τρόπαιον ἀπὸ τῶν νικώντων πολεμίων»∙ κατὰ τὴν ὁποία οἱ ἄλλοι σύμμαχοι εἶχαν ἐκβιασθεῖ καὶ ἐτράπησαν εἰς φυγὴν ἀπ’ τοὺς Θηβαίους, μόνοι αὐτοὶ ὅμως ἐνίκησαν τοὺς ἀντιπάλους τους καὶ ἔστησαν τρόπαιον ἀπέναντι στοὺς νικήσαντες ἐχθρούς. «Ταῦτα τὴν πόλιν ᾖρεν εἰς δόξαν, ταῦτα εἰς μέγεθος»∙ αὐτὰ ἀνύψωσαν τὴν πόλη στὴν δόξα της, αὐτὰ σὲ μέγεθος. Ἡ κλασικὴ ἐποχὴ τῶν Ἀθηνῶν ἐτιμᾶτο ἀπ’ τοὺς ἀπογόνους της, ἀλλὰ αὐτοὶ δὲν προσέφεραν τίποτε στὸ ὄνομά τους.