Ἡ συζήτηση στὴ Βουλὴ ἀπέδειξε ὅτι ἡ κυβερνητικὴ συνοχὴ σὲ ἐπίπεδο βουλευτῶν εἶναι πολὺ δύσκολη∙ ὅλοι σχεδὸν ἦταν παγεροὶ στὴν πρωτολογία τοῦ προέδρου τους καὶ μόνο στὴν δευτερολογία καὶ τριτολογία παρουσιάσθηκαν ἀρκετοὶ νὰ χειροκροτοῦν, στὰ συνθήματα τοῦ Ναπολεοντίσκου. Εἶχαν μεσολαβήσει οἱ παρεμβάσεις τῶν ἀνθρώπων τοῦ Μαξίμου, μὲ ὑποσχέσεις γιὰ ἀνασχηματισμὸ καὶ ἀπειλές, γιὰ ἀποκλεισμὸ ἀπ’ τὶς λίστες, ἂν δὲν κατέγραφαν τὸν ἐνθουσιασμό τους∙ παρ’ ὅλα αὐτὰ πολλοὶ παρέμειναν σιωπηλοί, ἔστω κι ἂν τοὺς παρακολουθοῦσαν ἀπ’ τὰ ὑπουργικὰ ἕδρανα. Στοὺς διαδρόμους ὁ σκεπτικισμὸς ἦταν διάχυτος καὶ δὲν ἔκρυβαν ἀρκετοὶ τὴν ἀπογοήτευσή τους γιὰ τὴν ἐμφάνιση τοῦ πρωθυπουργοῦ∙ «εἴμαστε χαμένοι ἀπὸ χέρι», ἔλεγαν μεταξύ τους καὶ νὰ ἀκούγονται γύρω…