Τὴν διαφορετικὴ πορεία τοῦ ὑπουργοῦ Παιδείας ἀπὸ ἐκείνη τοῦ πρωθυπουργοῦ δείχνει ἡ ἀπαξίωσή του στὴν ἐγκύκλιο γιὰ τὴν διδασκαλία τῶν θρησκευτικῶν καὶ τῆς ἱστορίας∙ ὁ ὑπουργὸς ἰσχυρίζεται ὅτι ἐφαρμόζει πιστὰ τὸ πρόγραμμα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἀλλὰ στὴν πράξη ἀπευθύνεται στὰ κομματικά του στελέχη, γιὰ συσπείρωση γύρω του στὸν ἐπερχόμενη νομοτελειακὰ κατάρρευση∙ ὁ Ναπολεοντίσκος γνωρίζει ὅτι ἔχει χάσει τὸ κομματικό του δυναμικὸ καὶ ἀπευθύνεται στὸν εὐρύτερο κόσμο. Ἔτσι ἀποδοκίμασε τὸν ὑπουργό του, μὲ ἐπιστολὴ στὸν Ἀρχιεπίσκοπο, προσπαθώντας νὰ ζυγίσει ἀμφότερα∙ ἔτσι πιστεύει ὅτι ἐξασφαλίζει, λένε οἱ κακὲς γλῶσσες, καὶ τοὺς κομματικοὺς καὶ τὴν κοινὴ γνώμη. Σκοπός του εἶναι ἡ συγκράτηση κάποιων ποσοστῶν πέραν τῆς ἱστορικῆς βάσεως τοῦ παλαιοῦ Συνασπισμοῦ.