Ἡ συμφωνία γιὰ τὸ χρέος ἰσοδυναμεῖ μὲ πλήρη παράδοση τῆς χώρας στὸ Διεθνὲς Νομισματικὸ Ταμῖο, ἐνῶ οἱ θριαμβολογίες προκάλασαν τὴν ὀργὴ ὅλων∙ μὲ δυὸ λόγια, τὸν Νοέμβριο τοῦ 2012, ὁ Ἀντώνης Σαμαρᾶς εἶχε πετύχει τὴν μείωση τῶν ἐπιτοκίων στὸ διπλάσιο τοῦ βασικοῦ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κεντρικῆς Τραπέζης, ποὺ τότε ἦταν 0,5%, ἤτοι 1%∙ τώρα εἶναι 0,025%, ὁπότε δυνητικὰ ἔπρεπε νὰ μειωθεῖ στὸ 0,05% ἢ τὸ πολὺ στὸ 0,5%, ἀλλὰ καὶ ἐπιστροφὴ τῶν κερδῶν τῶν κεντρικῶν τραπεζῶν ἀπ’ τὰ ἑλληνικὰ ὁμόλογα, μὲ ταυτόχρονη ἐπιμήκυνση τῆς περιόδου ἐξυπηρετήσεως. Ἡ κυβέρνηση δὲν ἐπικαλέσθηκε κἂν τὴν συμφωνία καὶ πῆρε μόνο ὑπόσχεση γιὰ συζήτηση τοῦ χρέους μετὰ τὸ 2018. Τὴν χρεωκοπία μας ἐπιδιώκει.