Στὴν ἀναγνώριση τῶν πολεμικῶν ἀγώνων τῶν Ἀθηναίων περνάει ὁ Ἰσοκράτης, ἀφοῦ προηγουμένως ἐξύμνησε τὴν συνεισφορά τους στὴν διαμόρφωση τῶν θεσμῶν τῆς ἀμέσου δημοκρατίας καὶ τοῦ ἐλευθέρου ἤθους∙ τὴν καθιέρωση τῆς ἐλευθέρας παιδεύσεως, μουσικῆς, φιλοσοφίας, ἱστορίας, ῥητορικῆς καὶ δραματικῶν ἀγώνων θεωροῦσε πρῶτο ἐπίτευγμα τῆς πόλεως. «Ἡγοῦμαι δὲ τοῖς προγόνοις ἡμῶν οὐχ ἧττον ἐκ τῶν κινδύνων τιμᾶσθαι προσήκειν ἢ τῶν ἄλλων εὐεργεσιῶν»∙ πιστεύω δὲ ὅτι οἱ πρόγονοί μας ὄχι ὀλιγώτερον ἀπ’ τοὺς κινδύνους ἁρμόζει νὰ τιμοῦνται παρὰ ἀπ’ τὶς ἄλλες εὐεργεσίες. «Οὐ γὰρ μικροὺς οὐδ’ ὀλίγους οὐδ’ ἀφανεῖς ἀγῶνας ὑπέμειναν»∙ διότι οὔτε μικροὺς οὔτε λίγους οὔτε ἄγνωστους ἀγῶνες ὑπέμειναν. «Ἀλλὰ πολλοὺς καὶ δεινοὺς καὶ μεγάλους, τοὺς μὲν ὑπὲρ τῆς αὑτῶν χώρας, τοὺς δ’ ὑπὲρ τῆς τῶν ἄλλων ἐλευθερίας»∙ ἀλλὰ πολλοὺς καὶ ἐπικίνδυνους καὶ μεγάλους, τοὺς μὲν ὑπὲρ τῆς χώρας των, τοὺς δὲ ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας τῶν ἄλλων Ἑλλήνων.