Σὲ κατάσταση παρακρούσως βρισκόταν ὁ Ναπολεοντίσκος στὴν συζήτηση σὲ ἐπίπεδο ἀρχηγῶν στὴν Βουλή∙ ἦταν ὁλοφάνερο ὅτι, μὲ τὶς χυδαῖες καὶ ἀνυπόστατες καταγγελίες του, ἀπέβλεπε στὴν συσπείρωση τοῦ κόμματός του, ἀλλὰ δὲν πέτυχε παρὰ μόνο κάποια ἀνταπόκριση στοὺς βουλευτές του. Ἡ σκέψη του δὲν ἦταν στὸν Κυριάκο Μητσοτάκη, ἀλλὰ στὸ συνέδριο καὶ στὴν πολιορκία τοῦ Μεγάρου Μαξίμου ἀπ’ τοὺς διαδηλωτές, ἂν καὶ ὁ ἴδιος εἶχε μετακινηθεῖ ἤδη στὴν Βουλή∙ φροβᾶται τὴν ἔναρξη τοῦ συνεδρίου αὔριο, διότι δὲν εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ προσέλθουν ὅλοι οἱ σύνεδροι, ἀλλὰ καὶ εἶναι διάχυτη ἡ ἀγωνία, μὴν τυχὸν καὶ ἀκουσθοῦν φωνὲς διαμαρτυρίας καὶ ἀποδοκιμασίας ἐναντίον του. Σὲ ὅλες τὶς προσυνεδριακὲς συνελεύσεις ἔχουν συμβεῖ…