Ἡ ἀποδολλαριοποίηση μετατρέπεται σὲ ἐφιάλτη γιὰ τὴν Δύση καὶ τὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες περισσότερο, ἂν καὶ τὰ συμπτώματα ἀδυναμίας ἀντιδράσεως εἶναι ἐμφανέστατα στὴν Οὐάσικτον· οἱ προειδοποιήσεις, γιὰ τὶς κινήσεις Κίνας καὶ Ρωσίας, γιὰ ἀποδέσμευσή τους ἀπ’ τὸ ἀμερικανικὸ νόμισμα ἦταν πολλές, ὅπως ἡ πλήρης ἀπαλλαγὴ τῆς Μόσχας ἀπ’ τὰ ἀμερικανικὰ ὁμόλογα καὶ τῆς Κίνας κατὰ 30% περίπου, μὲ πολλαπλασιασμὸ τῶν διμερῶν συμφωνιῶν, γιὰ χρήση στὶς συνναλαγές τους σὲ πολλὲς χῶρες τῶν ἐθνικῶν τους νομίσματων, ἡ ἀμερικανικὴ κυβέρνηση δὲν ἀντέδρασε, οὔτε κἂν καὶ στὶς δραματικὲς ἐκκλήσεις τῶν μεγάλων πολυεθνικῶν της ἑταιρειῶν. Στὴν Εὐρώπη πολλοὶ διαφοροποιοῦνται, ὅπως ἡ Γαλλία, ἀλλὰ περισσότερο ἡ βαρειὰ της βιομηχανία, μὲ πρώτη τὴν γερμανικὴ ἡ ὁποία καὶ ἐπεκτείνει σημαντικὰ τὶς σχέσεις της μὲ τὸ Πεκῖνο, ἀκολουθούμενη ἀπ’τὴν ὁμοειδῆ της τῶν ἑταίρων της. Ὁ δυτικὸς κόσμος δὲν εἶναι πλέον ἑνιαῖος κι ἕνα μέρος του ἀμφισβητεῖ τὴν ἀμερικανικὴ ἐπικυριαρχαία.