Ἡ διαμόρφωση τῆς τελικῆς πολιτικῆς δυναμικῆς ὁριστικοποιεῖται πλέον, μὲ τὶς εὐνοϊκὲς ἐξελίξεις στὴν οἰκονομία καὶ τὴν ἐμπέδωση τῆς πεποιθήσεως στοὺς Ἕλληνες, ὅτι ἡ πολιτικὴ σταθερότης διασφαλίζεται μόνο μὲ τὸν Κυριάκο Μητσοτάκη καὶ τὴν αὐτοδυναμία τῆς Νέας Δημοκρατίας· οἱ καταγγελίες τοῦ Ναπολεοντίσκου ὄχι μόνο δὲν πείθουν, ἀλλὰ προκαλοῦν τὴν ἀπομάκρυνση ἀπ’ τὶς τάξεις του πολλῶν ὅσων τοῦ εἶχαν ἀπομείνει. Εἶναι ἀδιανόητο νὰ καταγγέλλει τὴν κυβέρνηση, γιὰ ἀκρίβεια, ὅταν εἴμαστε τέταρτοι μὲ χαμηλότερο πληθωρισμὸ στὴν Εὐρώπη κι ἀπ’ τοὺς πρώτους στὴν ἀνάπτυξη· ὁ κόσμος ἔδειξε τὸ τί ἀντιλαμβάνεται ἀπ’ τὴν ἀκρίβεια καὶ τὴν ἐξαθλίωση, μὲ τὴν μαζική του ἔξοδο στὴν Λαμπρή, ἐκτὸς κι ἂν πῆγαν στὰ χωριά τους, γιὰ νὰ πάρουν τρόφιμα καὶ βοήθεια ἀπ’ τοὺς εὐποροῦντες συγγενεῖς τους! Τὸ ἐρώτημα εἶναι, τὸ σὲ ποιούς ἀπευθύνεται καὶ τὸ ποιός τὸν συμβουλεύει· δύσκολη ἡ ἀπάντηση, ἐπειδὴ ὡς ὀλιγόνους, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ προσθέσουμε καὶ τὴν ἄλλη ἐρώτηση, τοῦ τί ὁ ἴδιος ἀντιλαμβάνεται. Δὲν εἶναι ἄλλωστε τὸ μόνο πρόβλημά του στὰ προεκλογικά· ὅταν σκεπάζει ἐμμέσως πλὴν σαφῶς τὴν ὑπόθεση τοῦ ξυλοδαρμοῦ, μὲ ἀόριστες δεσμεύσεις, «εἴμαστε μὲ τὰ θύματα», δὲν πείθει, ἐπειδὴ ἀποκαλύπτονται οἱ ὑπόγειες ἐντολές, γιὰ στήριξη τοῦ θύτου. Βρίσκεται σὲ ἀδιέξοδο, ἐνῶ πολλὰ κορυφαῖα στελέχη του προετοιμάζουν τὴν διαδοχή του μετὰ τὴν ἧττα…
Ὁπωσδήποτε, ἡ ἀντιπολίτευση ἀπαιτεῖ ἢ καὶ προϋποθέτει ἀκραῖα συνθήματα, ἀλλὰ πάντα μὲ μέτρο καὶ προσεκτικὴ ἀξιολόγηση· ὅταν ὑπόσχεται, ὅτι θὰ αὐξήσει τοὺς μισθούς, θὰ μειώσει τὶς τιμὲς καὶ θὰ ἀποκαταστήσει τὴν οἰκονομικὴ ἰσότητα, χωρὶς μελέτη καὶ πρόγραμμα θυμίζει τὸν παλιό του ἑαυτό, τὴν κατάργηση τῶν μνημονίων, «μὲ ἕναν νόμο κι ἕνα ἄρθρο». Τὴν ζήσαμε τὴν συνέχεια, ἐξαφάνιση τῶν ἀποθεμάτων τῶν ὀργανισμῶν, κλείσιμο τῶν τραπεζῶν, μὲ τοὺς ἡλικωμένους μὲ δάκρυα στὴν οὐρά, τρίτο μνημόνιο καὶ μερικὲς δεκάδες περικοπὲς μισθῶν καὶ συντάξεων, μαζὶ μὲ 55 νέους φόρους· εἶναι ὁλοζώντανα αὐτὰ στὴν μνήμη τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ κι ἂς ψεύδεται καὶ πάλι γιὰ ἔξοδο ἀπ’ τὰ μνημόνια τὸ 2018· τὸ χειρότερο γιὰ αὐτὸν εἶναι ἡ πλήρης ἄγνοια τῆς σημερινῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν διατήρηση τῆς συσπειρώσεως τῶν κομματικῶν του στελεχῶν, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἐπιβεβαιώνεται· τὸ ἀντίθετο μάλιστα, καὶ σὲ πολλὲς ἐργατικὲς συνοικίες τῆς πρωτευούσης δὲν ἔχει ἀνοίξει ἀκόμη κομματικὰ γραφεῖα καὶ μᾶλλον θὰ ἐπαναληφθεῖ τὸ φαινόμενο τῶν προηγούμενων ἐκλογῶν, μὲ λυόμενες κατασκευὲς στὶς πλατεῖες. Ἡ συσπείρωση εἶναι ἐλάχιστη, ὅπως λέγεται στὴν Κουμουνδούρου, ἐνῶ φθάνουν οἱ διαμαρτυρίες πολλῶν στελεχῶν, ὅτι ἀντιμετωπίζουν οἰκογενειακὰ προβλήματα, ὁ πατέρας κι ἀριστερὸς δὲν πείθει πλέον, ὄχι μόνο τὰ παιδιά του, ἄλλὰ οὔτε καὶ τὴν γυναῖκα του…
Δύο ἄλλοι παράγοντες μετροῦν στὴν ἀξιολόγηση τῶν ψηφοφόρων· πρῶτος εἶναι ἡ μεταπολιτευτικὴ παράδοση τῶν Ἑλλήνων νὰ δίδουν δεύτερη εὐκαιρία στοὺς πρωθυπουργούς τους, ἔστω κι ἂν στὴν πρώτη ὑπέστησαν δεινὴ ταλαιπωρία. Παράδειγμα εἶναι ὁ Ναπολεοντίσκος, ὁ ὁποῖος τὸν Σεπτέμβριο 2019 κέρδισε τὶς ἐκλογές, ἀνεξαρτήτως τῶν εἰδικῶν τότε συνθηκῶν καὶ τῶν ἄλλων παρεμβάσεων· περισσότερο ὥριμος γιὰ ἀνανέωση τῆς θητείας του εἶναι ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης, ἐπειδὴ ἔχει ἐπιδείξει ἔργο ἀξιόλογο, ὅσο λίγοι πρωθυπουργοὶ στὴν μεταπολεμική μας ἱστορία, ἀντιμετώπιση ἐθνικῶν κινδύνων, μεταναστευτικοῦ, πανδημίας, ἐνεργειακῆς κρίσεως κι ἔφερε τὴν οἰκονομία σὲ ἀνάκαμψη. Ὁπωσδήποτε αὐτὸ ἐνοχλεῖ πολὺ τὴν ἀτλαντικὴ καὶ δουλικότατή της ἐπιχώρια διαπλοκή· εἶναι ὀφθαλμοφανὲς αὐτὸ κι ἐνοχλεῖ βαθύτατα τὸν ἑλληνικὸ λαὸ ἡ σιλοσυριζαϊκὴ στάση τοῦ ἐντύπου καὶ ἠλεκτρονικοῦ τύπου· αἰσθάνεται ὅτι τὸν θεωροῦν ἠλίθιο κι ὅτι δὲν ἔχει γνώση τοῦ τί γίνεται γύρω του. Θεωρεῖται ἄκρως προσβλητικὴ ἡ στάση αὐτὴ ἀπὸ ὅλους ἐπειδὴ δείχνει δύο τουλάχιστον πράγματα· πρῶτον, ὅτι ἐκλαμβάνουν τοὺς Ἕλληνες πολῖτες ὡς μειωμένης διανοητικῆς ἱκανότητος -θέτοντας τους στὸ ἴδιο ἐπίπεδο μὲ τὸν ἀρχηγό τους, ὡς δεδομένου ὀλιγόνοος-, ὅτι δὲν γνωρίζουν τὸ σὲ ποιὰ οἰκονομικὴ κατάσταση βρίσκονται καὶ δεύτερον, ὅτι αὐτοὶ ἔχουν ἕτοιμες λύσεις, ὅπως στὴν ἐπαναφορὰ τῆς δραχμῆς. Ἐπιβεβαιώνει τὴν ἀδυναμία του ἀσκήσεως ἄλλης πολιτικῆς, πλὴν ἐκείνης τῆς πρώτης του τετραετίας.