Ἡ παρέμβαση τοῦ Ἀμερικανοῦ προέδρου ἦταν καθοριστικὴ στὴν συμφωνία μὲ τὴν Εὐρωζώνη, διότι ἦταν μόνον αὐτὸς ἠδύνατο ἀντισταθμῆσαι τὸν ἔλεγχο τῶν ἀτλαντικῶν κερδοσκόπων στὸν Ναπολεοντίσκο∙ στὸ ἴδιο μῆκος κύματος ἦταν καὶ οἱ ἐπικοινωνίες του μὲ τὴν καγκελάριο, ὅτι ἐγγυᾶται τὴν ὑποχώρηση τῆς ἑλληνικῆς κυβερνήσεως. Τὴν συμβολὴ τῶν Ἀμερικανῶν ἀναγνώρισε καὶ ὁ ἀντιπρόεδρος τῆς κυβερνήσεως, ὁ ὁποῖος τοὺς εὐχαρίστησε μάλιστα, ὅπως ὁ σοσιαλιστὴς πρωθυπουργὸς μετὰ τὰ Ὕμια. Ἕνα εἶναι ἄγνωστο οἱ πιέσεις τῆς ἑλληνικῆς ὁμογένειας στὸν Λευκὸ Οἶκο, ὄχι μόνο ἀπ’ τὸν Ἀρχιεσπίσκοπο ἀλλὰ καὶ ἀπὸ μεμονωμένους μεγαλοεπιχειρηματίες της ποὺ χρηματοδότησαν τὸν Μπάρακ Ὀμπάμα στὴν πολιτική του ἀνάδειξη∙ στήριξαν τὴν σωτηρία τῆς πατρίδος, ὅπως εἶχαν κάνει καὶ τὸ 1947. Εὐγνώμονες καὶ ὑπερήφανοι γι’ αὐτοὺς εἴμαστε ὅλοι οἱ Ἕλληνες.