Ὁ Μπὶλ Κλίντον ἦταν ἀρκετὰ πρόθυμος καὶ προετοιμασμένος νὰ βοηθήσει τὸν πρωθυπουργὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν προσέλκυση ἐπενδύσεων∙ στὴν ἡμερίδα στὸ Ἵδρυμά του ἦταν ἐκπρόσωποι τῶν μεγαλυτέρων ἀμερικανικῶν κεφαλαίων, ἀλλὰ ὅλα χάθηκαν. Ὁ Ναπολεοντίσκος, ὄχι μόνο ἦταν ἀδιάβαστος καὶ ἀπροετοίμαστος γιὰ τὸ θέμα τῶν ἐπενδύσεων, χωρὶς καμμία πρόταση μάλιστα καὶ ὄχι ὁλοκληρωμένο πρόγραμμα, ἀλλὰ καὶ χαμογελοῦσε ἠλιθίως στὶς δύσκολες ἐρωτήσεις, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ προσκεκλημένοι νὰ ξεσποῦν σὲ σαρδόνειο γέλιο∙ στὸ τέλος τὸν πῆρε καὶ ὁ πρώην Ἀμερικανὸς πρόεδρος στὸ ψιλό, κι ἄρχισε τὶς καυτὲς ἐρωτήσεις, ὑπομειδιῶν, ἐπειδὴ γνώριζε ὅτι δὲν θὰ εἶχε ἀπάντηση. Πέταξε τὴν μεγάλη εὐκαιρία ποὺ δὲν ξανάρχεται. Ἦταν πρωτοφανὲς ὄνειδος γιὰ τὴν Ἑλλάδα.