Ἡ ἐπιβράβευση, ἀπ’ τὸν πρόεδρο τῆς Εὐρωζώνης, Πασκὰλ Ντόναχιου, τῆς οἰκονομικῆς μας προόδου, ἔγινε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν μεταπολιτευτική μας ἱστορία καὶ δεύτερη μεταπολεμικά, μετὰ τὴν πρώτη ὀκταετία τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ· τὰ ἐγκώμια ἔχουν μεγαλύτερη ἀπήχηση, ἐπειδὴ ἔρχονται, μετὰ τὴν ἀποτελμάτωσή της τὴν προηγούμενη τετραετία, μὲ τὸ ἄχρηστο τρίτο μνημόνιο, ἑκατὸ δις εὐρώ, καὶ τὴν περιφρόνηση ὅλων τῶν ἑταίρων. Τώρα, ἀκόμη κι οἱ ὑπερόπτες Βόρειοι ἔχουν χαμηλώσει τὸ βλέμμα καὶ μελετοῦν τὴν ἑλληνικὴ πολιτικὴ πρὸς ἀντιγραφήν. Ὁ Ναπολεοντίσκος ἀπέφυγε, φρονίμως ποιῶν, οἱαδήποτε ἀναφορὰ στὴν ἐπίσκεψη τοῦ προέδρου, ὅπως ἔκανε, ὡς ἐκδήλωση ἀλληλεγγύης ἡ διαπλοκή, ἀλλὰ κι ὁ «ἔγκυρος» τύπος· ἀπέδειξαν ὅμως τὴν δουλικότατη ὑποταγή τους στὸ κρατικοδίαιτο κεφάλαιο καὶ τὴν διατήρηση τῆς οἰκονομικῆς μας ἐξαθλιώσεως.