Ἡ ἐμπιστοσύνη τῆς ἀγορᾶς στὴν ἑλληνικὴ οἰκονομία ἐπιβεβαιώνεται καθημερινά, ἀφοῦ βρισκόμαστε στὴν κορυφὴ τῆς ἀναπτύξεως τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν καὶ μὲ ἐπιβεβαιωμένη τὴν διεθνῆ ἀναγνώριση· ἄλλωστε, καὶ στὴν πρόσφατη τραπεζικὴ κρίση ἀπέδειξε τὶς δυνάμεις ἀντοχῆς της, ἀλλὰ καὶ προσελκύσεως τῶν ξένων ἐπενδυτῶν, μὲ πρώτους ἐκείνους τῆς ψηφιακῆς τεχνολογίας. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἡ καταστροφολογία τοῦ Ναπολεντίσκου δὲν ἔχει καθόλου ἀπήχηση στὸν ἑλληνικὸ λαὸ καὶ περισσότερο στοὺς μικρομεσαίους τῆς ἀγορᾶς, ὅταν μάλιστα οἱ μνῆμες τῆς τετραετίας του εἶναι πολὺ πρόσφατες· ἡ ἀγορὰ γνωρίζει τὴν ἐκρηκτικῆς μορφῆς ἔλλειψη ἐργατικῶν χειρῶν κι ἡ Κουμουνδούρου ἔχει σημαία της τὴν ἀνεργία, δηλαδὴ δὲν ἔχει ἐπικοινωνία οὔτε μὲ τὰ προβλήματα τῶν ἐπιχειρήσεων τῆς γειτονιᾶς της. Ἡ στήριξη τοῦ κρατικοδιαίτου κεφαλαίου ἀποβαίνει ἐλλιπής, ἂν δὲν ἔχει ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις· διατηρεῖ τὶς μετοχὲς σὲ ἕρπουσα διαδρομή, ἀλλὰ ἀδυνατεῖ προκαλέσαι χρηματιστηριακὴ κρίση, μὲ ἐπιπτώσεις στὴν πραγματικὴ οἰκονομία.