Οἱ ἰδιωτικοποιήσεις μετατρέπονται πλέον στὸ στοίχημα γιὰ τὴν κυβέρνηση, γιὰ τὴν ἀξιοπιστία της στὸ ἐσωτερικό, στὴν Εὐρωζώνη καὶ διεθνῶς· ἡ ἀλλαγὴ πολιτικῆς κρίνεται ἀπ’ τὴν πρακτικὴ ἐφαρμογή της κι ὄχι ἀπ’ τὶς ἐξαγγελίες τῶν κυβερνώντων. Ἐπὶ τριετία χόρτασαν ὅλοι ἀπὸ ἐξαγγελίες, ἀλλὰ χωρὶς καθόλου ἔργο· ἔτσι βαρυνόμαστε καὶ μὲ τὸ κακὸ ὄνομα –«καλύτερα νὰ σοῦ βγεῖ τὸ μάτι, παρὰ τὸ ὄνομα»-, ὁπότε στὰ ἐσωτερικά μας κρίνονται οἱ μεταρρυθμίσεις ἀπὸ πολιτικῆς πλευρᾶς καὶ οἱ ἐξετάσεις γιὰ τὶς ξένες ἐπενδύσεις. Αὐτὸ δείχνει ὅτι τὸ γνωρίζουν ἄριστα ὁ πρωθυπουργὸς καὶ οἱ δύο ἀρχηγοί, ἀλλὰ ἀπομένει ἡ ἐφαρμογή του ἀπ’ τοὺς ἁρμοδίους ὑπουργούς· πάντα ἐκεῖ ἦταν τὰ ἐμπόδια. Ἡ οἰκονομικὴ ἀξιολόγηση τῶν ἀποκρατικοποιήσεων εἶναι τὸ δεύτερο ζήτημα, διότι μερικοὶ κλάδοι, λιμένες, σιδηρόδρομοι, Ἑλληνικό, ἀποτελοῦν μῆλον τῆς ἔριδος γιὰ πολλὲς μεγάλες ξένες ἑταιρεῖες· ἡ κωλυσιεργεία τῶν συντεχνιῶν εἶναι δεδομένη, ἀλλὰ ὄχι καὶ δικαιολογία.