Ἡ ἧττα παρὰ τὰ Λεῦκτρα ἦταν ἡ χειρότερη στὴν ἱστορία τους γιὰ τοὺς Σπαρτιᾶτες· ἦταν γιὰ πρώτη φορὰ συντριβὴ σὲ κατὰ μέτωπον ἀγῶνα, ὁλόκληρου στρατοῦ δέκα χιλιάδων ὁπλιτῶν καὶ χιλίων ἱππέων, ἀπέναντι σὲ ἕξι χιλιάδες Θηβαίους καὶ Βοιωτούς. «Ὥστε φυγὴν καὶ φόνον Σπαρτιατῶν ὅσον οὔπω πρότερον γενέσθαι»· ὥστε ἔγινε φόνος καὶ φυγὴ τῶν Σπαρτιατῶν ὅσο καμμιὰ ἄλλη φορὰ στὴν ἱστορία τους. «Διὸ καὶ τῷ Ἐπαμεινώνδᾳ βοιωταρχοῦντι μὴ βοιωταρχῶν»· διὰ τοῦτο ἐπειδὴ ὁ Ἐπαμεινώνδας ἦταν βοιωτάρχης κι ὄχι ὁ Πελοπίδας. «Καὶ πάσης ἡγουμένῳ τῆς δυνάμεως μικροῦ μέρους ἄρχων»· καὶ ἀπὸ ὁλόκληρη τὴν δύναμη τῶν Θηβαίων ἑνὸς μικροῦ μέρους ἦταν ἀρχηγός, τοῦ Ἱεροῦ λόχου. «Ἴσον ἠνέγκατο δόξης τῆς νίκης ἐκείνης καὶ τοῦ κατορθώματος»· σὲ ἴσο βαθμὸ μὲ τὸν Ἐπαμεινώνδα τοῦ προσέφερε δόξα γιὰ τὴν νίκη καὶ τὸ κατόρθωμα ἐκεῖνο. Ἡ Θήβα ἀναγνωρίσθηκε πλέον ὡς ἡ ἡγέτης τοῦ ἑλληνικοῦ κόσμου.