Μιὰ βδομάδα πρὶν ἀπ’ τὴν ὁρκωμοσία του γιὰ τὴν δεύτερη θητεία του ὁ Ἀμερικανὸς πρόεδρος δὲν ἔχει διασαφηνίσει τὴν οἰκονομική του πολιτική, ἐνῶ ἀμηχανία καὶ ἀβεβαιότης ἐπικρατεῖ στοὺς οἰκονομικοὺς κύκλους· τὸ πρόβλημα τοῦ ὁμοσπονδιακοῦ χρέους εἶναι τὸ πρῶτο, καθὼς ἐξαρτᾶται ἀπ’ τὴν αὔξηση ἢ μὴ καὶ σὲ ποιὰ στρώματα καὶ σὲ ποιὸ ποσοστὸ τῆς φορολογίας. Ἡ διαφωνία μὲ τὴν Βουλὴ εἶναι δεδομένη, ἀλλὰ πολλοὶ γερουσιαστὲς ἐκφράζουν ἐπιφυλάξεις, διότι δὲν γνωρίζουν τὶς προθέσεις τοῦ προέδρου, ἢ ἀκόμη χειρότερα πολὺ πιστεύουν ὅτι δὲν ἔχει συλλάβει τὸ μέγεθος τοῦ προβλήματος καὶ τὴν ἀπαιτούμενη πολιτική· ἤδη τὸ ἐμπορικὸ ἔλλειμμα αὐξήθηκε τὸν Νοέμβριο, ὅπως καὶ τὰ ἐπιτόκια δανεισμοῦ τῆς ὁμοσπονδιακῆς κυβερνήσεως, πέραν τῆς ἐκτινάξεως στὰ ὕψη ἐκείνων τῶν πολιτειῶν. Οἱ ἄλλες μεγάλες χῶρες δείχνουν ὅτι ἔχουν ἀπογοητευθεῖ μὲ τὴν ἀμερικανικὴ ἀναβλητικότητα κι ἀκολουθοῦν τὴν πολιτική τους, ἀνεξαρτήτως τῆς στάσεως τῆς Οὐάσιγκτον.