Τὴν στάση τῶν πολιτῶν ἀπέναντι στοὺς ἄρχοντες σὲ περιόδους εὐημερίας καὶ κρίσεως ἐξετάζει ὁ Πλούταρχος, μὲ ἀφορμὴ τὴν εἰσβολὴ τῶν Θηβαίων στὴν Λακωνία· ὅλες οἱ πόλεις τῆς Πελοποννήσου προσχώρησαν τότε σὲ αὐτούς. «Ὁ γὰρ πρῶτος, ὡς ἔοικε, καὶ κυριώτατος νόμος τῷ σῴζεσθαι δεομένῳ»· διότι, ὅπως λέγεται, ὁ πρῶτος καὶ κυριώτατος νόμος ὅποιου ἐπιδιώκει νὰ σωθεῖ. «Τὸν σῴζειν δυνάμενον ἄρχοντα κατὰ φύσιν ἀποδίδωσι»· ὅποιον δύναται σῶσαι αὐτὸν ἀναγνωρίζει ὡς ἄρχοντα. «Κἂν ὥσπερ οἱ πλέοντες εὐδίας οὔσης ἢ παρ’ ἀκτὴν ὁρμοῦντες»· ὅπως κάνουν οἱ ταξειδεύοντες στὴν θάλασσα μὲ καλὸ καιρὸ ἢ κοντὰ στὴν ἀκτή. «Ἀσελγῶς προσενεχθῶσι τοῖς κυβερνήταις καὶ θρασέως»· ἀπρεπῶς φέρονται στοὺς κυβερνῆτες καὶ θρασύτατα. «Ἅμα τῷ χειμῶνα καὶ κίνδυνον καταλαμβάνειν»· ἅμα ὅμως ἔρθει κακοκαιρία καὶ βλέπουν τὸν κίνδυνο. «Πρὸς ἐκείνους ἀποβλέπουσι καὶ τὰς ἐλπίδας ἐν ἐκείνοις ἔχουσι»· σὲ αὐτοὺς ἀποβλέπουν καὶ στοὺς κυβερνῆτες ἐναποθέτουν τὶς ἐλπίδες τους.