Στὴν ἐπίσημη ὁρκωμοσία του ὁ Μπάρακ Ὀμπάμα εἶχε πολὺ κόσμο, ἀλλὰ κατὰ πολὺ λιγότερο ἀπὸ ἐκεῖνο πρὸ τεσσάρων ἐτῶν, οὔτε φυσικὰ τὸν ἴδιο ἐνθουσιασμό· χειροκροτήθηκε στὴν ὁμιλία του, ἂν καὶ ἦταν ἀρκετὰ συγκρατημένος. Σὲ γενικὰ θέματα ἀναφέρθηκε, στὸ δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῶν Ἀμερικανῶν, στὴν ἰσότητα δικαιωμάτων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, στὸν περιορισμὸ τῆς ὁπλοκατοχῆς, ἀλλὰ ὄχι καὶ στὴν ἀπαγόρευσή της, καὶ στὴν ἀναγνώριση τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων· τὸ κύριο σύνθημά του ἦταν, «ἀντιληφθεῖτε τὶς κρίσιμες στιγμές», ἀλλὰ ἀπέφυγε τὰ σοβαρὰ προβλήματα τῆς οἰκονομίας καὶ τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Οἱ ἐλπίδες εἶναι λίγες, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς στὴν ἱστορία, τότε ἀποδεικνύονται οἱ ἱκανότητες τοῦ ἡγέτου κι οἱ Ἡνωμένες Πολιτεῖες ἔχουν τὴν ἀνάγκη ἰσχυρᾶς ἡγεσίας καὶ ἐπιδείξεως πυγμῆς στὸ ἐσωτερικὸ καὶ στὸ ἐξωτερικό· οἱ προκλήσεις εἶναι ἐνώπιον τοῦ προέδρου, ἡ ἀνάληψη τῶν πρωτοβουλιῶν ἀπομένει καὶ ὁ πειστικὸς τρόπος προβολῆς τους στοὺς Ἀμερικανούς.