Ἡ ὁμιλία τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα στὸ Ἰνστιτοῦτο Brookings τῆς Νέας Ὑόρκης, μᾶλλον πέρασε στὶς ὑποσημειώσεις τῆς πολιτικῆς ζωῆς τῆς ἀμερικανικῆς μεγαλουπόλεως· στὸ ἀκροατήριο ἔλαμψαν διὰ τῆς ἀπουσίας των, ἀκόμη καὶ οἱ τακτικοὶ θαμῶνες του, ἐνῶ τὸν τίμησαν μόνο οἱ πρεσβευτὲς τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Κύπρου, ὅπως ὄφειλαν. Ὅσο γιὰ τὸ περιεχόμενο τῆς ὁμιλίας του, καμμία νέα ἰδέα, ἁπλῶς καὶ μόνο διανθισμένη, μὲ ἔντονο ἀντιγερμανισμό, ἀλλὰ μὲ διαβεβαιώσεις ὅτι θὰ παραμείνει ἡ χώρα μας στὴν Εὐρωζώνη –τὸ πῶς συμιβάζοται τὰ δύο αὐτά, μόνο ὁ ἴδιος τὸ καταλαβαίνει, διότι ὁ γαλλογερμανικὸς ἄξων εἶναι ὁ κινητήριος μοχλὸς τῆς Εὐρωζώνης- καὶ μὲ ἀναφορὲς στὴν κρίση τοῦ 1929 τῆς Ἀμερικῆς. Τίποτε νέο.