Οἱ ἀντιθέσεις μεταξὺ τῶν ἀντιπολιτευομένων κομμάτων προκαλοῦν σὲ μεγάλο βαθμὸ ὄξυνση, ἀλλὰ ὄχι σὲ ἐπικίνδυνο, τῶν ἀπεργιακῶν κινητοποιήσεων• τὰ κόμματά της βλέποντας τὴν ὑποχώρηση τῆς ἀπηχήσεώς τους ἐπιδίδονται σὲ πλειστηριασμοὺς παραχωρήσεων πρὸς τὶς διάφορες τάξεις καὶ ἀδιαλλαξίας ἀπέναντι στὴν κυβέρνηση. Ἡ ἀπόδοση τουλάχιστον δὲν εἶναι ἀνάλογη, ἂν δὲν ἀποβαίνει ἀρνητικὴ γιὰ αὐτά• ἡ κοινὴ γνώμη ἐπιδεικνύει ἀνοχὴ ἀπέναντι στὸν πρωθυπουργὸ κι ἀναμένει τὶς πρῶτες ἐνδείξεις ἐπανεκκινήσεως τῆς οἰκονομίας καὶ χαλαρώσεως τῶν φορολογικῶν μέτρων, μετὰ μάλιστα καὶ τὴν ἀναγνώριση τοῦ λάθος ἀπ’ τὸ ΔΝΤ. Στὸν ΣΥΡΙΖΑ ἡ κατάσταση εἶναι χειρότερη, διότι ἀδυνατεῖ πλέον χαράξαι τὴν στρατηγική του, ὅπως ἀπέδειξε ἡ συνεδρίαση τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς, ἐνῶ πολλοὶ ἀμφισβητοῦν, ὄχι μόνο τὶς ἐπιλογὲς τοῦ Ναπολεοντίσκου, ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιο προσωπικά• μὲ τὶς συγκρούσεις στὸ ἐσωτερικὸ εἶναι ἀδύνατη ἡ ἄσκηση πειστικῆς ἀντιπολιτεύσεως. Οὔτε ἡ ἀλλαγὴ πολιτικῆς εἶναι εὔκολη σὲ διχασμένο κόμμα.