Εὐρωζώνη, ἐπεκτατικὴ ροπὴ

Ἡ στροφὴ πρὸς τὴν ἐπεκτατικὴ πολιτικὴ θεωρεῖται δεδομένη πλέον στὴν Εὐρωζώνη, καθὼς σταθεροποιεῖται ἡ οἰκονομία στὶς νότιες χῶρες κι ἀποφεύγεται ἡ χρεωκοπία τους, ἐνῶ στὶς βόρειες ἄρχισε ἡ ἀνάκαμψη• οἱ τράπεζες, μετὰ τὴν κρίση τῶν τοξικῶν ὁμολόγων, παρουσιάζουν κέρδη κι ἐπιστρέφουν σταδιακὰ τὶς παροχὲς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κεντρικῆς Τραπέζης πρὸς αὐτές, ἐνῶ αὐξάνονται οἱ παραγγελίες κεφαλαιουχικῶν ἀγαθῶν ἀπ’ τὶς ἀναδυόμενες χῶρες. Ἡ ἀνατίμηση τοῦ εὐρώ, ἀπέναντι στὸ δολλάριο καὶ στὸ γιέν, δείχνει τὴν προτίμηση τῶν ἐπενδυτῶν πρὸς τὴν Εὐρωζώνη, διότι βρίσκουν καλύτερες εὐκαιρίες τοποθετήσεως τῶν κεφαλαίων τους• φυσικὰ τὰ προβλήματα εἶναι πολλά, ὅπως στὴ Γαλλία, ὅπου παρατηρεῖται καθυστέρηση στὶς μεταρρυθμίσεις, μὲ ἀντανάκλαση στὴν ἀνταγωνιστικότητα τῆς οἰκονομίας της, ἀλλὰ ἡ Γερμανία παραμένει ἡ ἀτμομηχανὴ τῆς Εὐρώπης καὶ ὁ κύριος δίαυλος τῶν οἰκονομικῶν σχέσεων μὲ τοὺς Ἀναδυομένους. Ἡ διεύρυνση τῶν ἀρνητικῶν ἐπιτοκίων στὸν δανεισμό της εἶναι τὸ κριτήριο τῆς ἐμπιστοσύνης.