Ἡ τελειότερη μορφὴ μαύρης προπαγάνδας στὴν ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται στὶς μέρες μας, μὲ τὴν ἀναθεώρηση τοῦ Μνημονίου• στὴν πράξη ἀποτελεῖ ἐπανάληψη ἐκείνης κατὰ τοῦ Κώστα Καραμανλῆ, μετὰ τὴν ἐπιτυχία στὸ Βουκουρέστι καὶ τῆς ἐμετικῆς ὑμνολογίας τοῦ σοσιαλιστοῦ πρωθυπουργοῦ πρὸ τριετίας. Ἡ διαφορὰ τῆς σημερινῆς ἑστιάζεται ἁπλῶς καὶ μόνο στὴν ἐσωτερικὴ κατανάλωση, ἐνῶ τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἀτλαντικῆς διαπλοκῆς ἔχει ἀποδεχθεῖ τὸ σοβαρὸ ἔργο τῆς κυβερνήσεως καὶ ἀναγνωρίζει ὅτι βαδίζει ἡ χώρα γιὰ ἔξοδο ἀπ’ τὴν κρίση• ἄλλωστε ὑπάρχουν ἁπτὰ ἀποτελέσματα στὴν προσέλκυση ἐπενδύσεων -ὅπως στὸ Χρηματιστήριο, ἀλλὰ παραμένει ἡ ὑπονόμευση στὶς τραπεζικὲς μετοχὲς γιὰ κερδοσκοπία εἰς βάρος τους- καὶ στὴν ἐπιτάχυνση τῶν ἀποκρατικοποιήσεων. Χαρακτηριστικὰ παραδείγματα εἶναι τὰ πρόστιμα κατὰ τῶν οἴκων ἀξιολογήσεως, τὰ ὁποῖα ἀποσιωπήθηκαν ἐπιμελέστατα.