Νομίζων ἐλεεινὸν γεγονέναι

Ὁ Πελοπίδας εἶχε πάει ἄοπλος γιὰ συνάντηση μὲ τὸν τύραννο Ἀλέξανδρο κι αὐτὸς τὸν συνέλαβε ἀμέσως• ἦταν μεγάλη προσβολὴ γιὰ τοὺς Θηβαίους ἡ σύλληψη ἑνὸς τῶν ἡγετῶν τους. «Οἱ μὲν οὖν Θηβαῖοι ταῦτα ἀκούσαντες ἔφερον βαρέως»• ὅταν ἄκουσαν αὐτὰ οἱ Θηβαῖοι ἐξωργίσθησαν σφόδρα. «Καὶ στρατιὰν ἐξέπεμπον εὐθύς, δι’ ὀργήν τινα πρὸς τὸν Ἐπαμεινώνδα ἑτέρους ἀναδείξαντες ἄρχοντας»• κι ἔστειλαν στρατιὰ ἀμέσως, ἀλλὰ ἐπέλεξαν ἄλλους στρατηγούς, διότι ἦταν δυσαρεστημένοι μὲ τὸν Ἐπαμεινώνδα. «Τὸν δὲ Πελοπίδαν εἰς τὰς Φερὰς ἀπαγωγὼν ὁ τύραννος»• τὸν δὲ Πελοπίδα τὸν μετέφερε ὁ τύραννος στὶς Φερές. «Τὸ μὲν πρῶτον εἴα τοὺς βουλομένους αὐτῷ διαλέγεσθαι»• καὶ στὴν ἀρχὴ τὸν ἄφηνε σὲ ἐλεύθερη ἐπικοινωνία μὲ ὅσους ἤθελαν. «Νομίζων ἐλεεινὸν γεγονέναι καὶ ταπεινὸν ὑπὸ τῆς συμφορᾶς»• πιστεύων ὅτι θὰ γινόταν ἐλεεινὸς καὶ φοβιτσιάρης ἀπ’ τὴν συμφορά του. Τοὺς ἀδύναμους χαρακτῆρες καταβάλλει ἡ συμφορά, ὄχι ὅμως τοὺς ἀκεραίους καὶ γενναίους.