Ὁ Ἐπαμεινώνδας μὲ ἰσχυρὴ δύναμη εἶχε εἰσβάλει στὴ Θεσσαλία, ὅπου οἱ πόλεις πίστευαν ὅτι ἦρθε τὸ τέλος τοῦ τυράννου• οἱ κινήσεις γιὰ ἀνατροπή του διασπείρονταν παντοῦ. «Καὶ τὰ πράγματα τοῦ τυράννου ῥοπῆς ἐδεῖτο μικρᾶς ἀπολωλέναι»• καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ τυράννου λίγο ἔλειψε νὰ χαθεῖ. «Τοσοῦτος ἐνεπεπτώκει φόβος τοῖς περὶ αὐτὸν ἡγεμόσι καὶ φίλοις»• τόσος φόβος εἶχε καταλάβει τοὺς ἡγεμόνες καὶ φίλους του. «Τοσαύτη δὲ τοὺς ὑπηκόους ὁρμὴ πρὸς ἀπόστασιν εἶχε καὶ χαρὰ τοῦ μέλλοντος»• καὶ τέτοια δυναμικὴ εἶχε διασπαρεῖ στοὺς ὑπηκόους του γιὰ ἐπανάσταση καὶ χαρὰ γιὰ τὸ μέλλον τους. «Ὡς νῦν ἐποψομένους δίκην διδόντα τὸν τύραννον»• ὅτι τώρα θὰ δοῦνε τὴν λογοδοσία τοῦ τυράννου. «Οὐ μὴν ἀλλ’ Ἐπαμειώνδας τὴν αὑτοῦ δόξαν ἐν ὑστέρῳ τῆς Πελοπίδου σωτηρίας τιθέμενος καὶ δεδοικώς»• ἀλλὰ ὁ Ἐπαμεινώνδας ἔθετε σὲ δεύτερη μοῖρα τὴν φήμη του, διότι φοβόταν γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ Πελοπίδου.