Ὁ Ἐπαμεινώνδας ἀκολουθοῦσε προσεκτικὴ τακτικὴ κατὰ τοῦ Ἀλεξάνδρου• φοβόταν μὴν ξεσπάσει ὁ τύραννος κατὰ τοῦ φυλακισμένου Πελοπίδου. «Πυνθανόμενος τὴν ὠμότητα καὶ τὴν ὀλιγωρία τῶν καλῶν καὶ δικαίων»• εἶχε μάθει γιὰ τὴν ὠμότητα καὶ τὴν περιφρόνηση τοῦ τυράννου πρὸς τοὺς καλοὺς καὶ δικαίους πολίτας. «Ὡς ζῶντας μὲν ἀνθρώπους κατώρυττεν, ἑτέροις δὲ δέρματα συῶν ἀγρίων καὶ ἄρκτων περιτιθείς»• καθὼς ἔθαβε ζωντανοὺς ἀθρώπους, ἄλλους δὲ τοὺς ἔντυνε μὲ δέρματα ἀγριῶν χοίρων καὶ ἄρκτων. «Καὶ τοὺς θηρατικοὺς ἐπάγων κύνας καὶ διέσπα καὶ κατηκόντιζε, παιδιᾷ ταύτῳ χρώμενος»• καὶ τοὺς παρέδιδε στὰ κυνηγετικὰ σκυλιὰ νὰ τοὺς κατασπαράξουν καὶ τοὺς ἔριχνε ἀκόντια, σὰν παιχνίδι του. «Μελιβοίᾳ δὲ καὶ Σκοτούσῃ, πόλεσιν ἐνσπόνδοις καὶ φίλαις, ἐκκλησιαζούσαις περιστήσας ἅμα τοὺς δορυφόρους ἠβηδὸν ἀπέσφαξε»• τὴν Μελιβοία καὶ τὴν Σκοτοῦσα, πόλεις σύμμαχες καὶ φιλικές, κατὰ τὴν ἐκκλησία τοῦ δήμου τοὺς ἔφαξε ὅλους ἀπ’ τὴν ἐφηβικὴ ἡλικία καὶ πάνω.