Ὁ σχηματισμὸς κυβερνήσεως στὴν Ἰταλία εἶναι θέμα ἡμερῶν, καθὼς ὅλα τὰ κόμματα χαμηλώνουν πλέον τοὺς τόνους καὶ ἀναγνωρίζουν τὴν ἀνάγκη ἐξευρέσεως λύσεως• ὁ Πιὲρ Λουίτζι Μπερσάνι κρατάει τὰ ἠνία τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων. Οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ οἱ οἰκονομικοὶ παράγοντες τῆς χώρας δὲν ἐπιτρέπουν τὴν ἐκτροπὴ τῶν πραγμάτων σὲ ἄλλη κατεύθυνση, παρὰ τὶς παρεμβάσεις τῆς ἀτλαντικῆς διαπλοκῆς, πολὺ ὀλιγώτερες ὅμως ἀπὸ ἐκεῖνες στὴν χώρα μας• εἶναι σχεδὸν ἀνεξάρτητοι οἱ ἐκδότες καὶ οἱ δημοσιογράφοι στὴν Ἰταλία. Ἤδη στὶς ἀγορὲς ἐπικρατεῖ τάση ἐκτονώσεως, ἐνῶ θεωρεῖται δεδομένο, ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι θὰ ἁπαλύνουν τὴν στάση τους ἀπέναντι στὴν αὐστηρὴ λιτότητα• διαπιστώνουν ἐκ τῶν πραγμάτων ὅτι ὁδηγεῖ σὲ χειρότερες καταστάσεις. Ἄλλωστε, λένε ἄλλοι, ὅ,τι εἶχε ἀποδῶσαι τὸ ἀπέδωσε. Ἡ ἀντανάκλαση τῆς ἀλλαγῆς τῆς πολιτικῆς φθάνει μέχρις ἐμᾶς, ὁπότε καὶ παρέχονται κάποιες «ἐκπτώσεις» στὴν μνημονιακὴ πολιτική• τὸ ποιὲς θὰ εἶναι αύτές, ἐξαρτᾶται ἀπ’ τοὺς κυβερνητικοὺς ἐλιγμούς.