Ὁ Πελοπίδας ἐπανῆλθεν ἀπ’ τὸν μεγάλο βασιλέα, ὡς θριαμβευτής, διότι ἱκανοποιήθηκαν ὅλα του τὰ αἰτήματα• δὲν εἶχαν ὅμως συναίσθηση οἱ Θηβαῖοι τῆς δουλικῆς συμπεριφορᾶς τῶν Ἑλλήνων, πλὴν τῶν Μακεδόνων, πρὸς τοὺς Πέρσες. «Ἡ μὲν οὖν πρεσβεία τῷ Πελοπίδᾳ προσέθηκεν οὐ μικρὰν εὔνοιαν ἐπανελθόντι»• ἡ πρεσβεία τοῦ Πελοπίδα δὲν τοῦ προσέθεσε μικρὴ δόξα ὅταν ἐπανῆλθε. «Διὰ τὸν Μεσσήνης ἐποικισμὸν καὶ τὴν τῶν Ἑλλήνων αὐτονομίαν»• γιὰ τὸν ἐποικισμὸ τῆς Μεσσήνης καὶ τὴν αὐτονομία τῶν ἄλλων ἑλληνικῶν πόλεων. «Ἀλεξάνδρου δὲ τοῦ Φεραίου πάλιν εἰς τὴν αὑτοῦ φύσιν ἀναδραμόντος»• ἀλλὰ ὁ Ἀλέξανδρος τῶν Φερῶν ἐπέστρεψε πάλι στὴν ἴδια του φύση. «Καὶ Θεσσαλῶν μὲν οὐκ ὀλίγας περικόπτοντος πόλεις»• καὶ κατέστρεφε ὄχι ὀλίγες θεσσαλικὲς πόλεις. «Φθιώτας δὲ Ἀχαιοὺς ἅπαντας καὶ τὸ Μαγνήτων ἔθνος ἔμφρουρον πεποιημένου»• καὶ στοὺς Φθιῶτας Ἀχαίους καὶ στὸ ἔθνος τῶν Μαγνήτων ἐγκατέστησε φρουράς. Τὸ μίσος του ἐναντίον τοῦ τυράννου ξύπνησε.