Οἱ διαπραγματεύσεις τῆς κυβερνήσεως μὲ τοὺς Εὐρωπαίους χωλαίνουν τουλάχιστον, διότι οἱ δύο πλευρὲς ὁμιλοῦν ἐντελῶς διαφορετικὴ γλῶσσα∙ οἱ Εὐρωπαῖοι ἀποδέχονται τὴν ἐλάφρυνση τοῦ χρέους μας, ὅπως εἶχαν συμφωνήσει μὲ τὸν Ἀντώνη Σαμαρᾶ, γιὰ μείωση τῶν ἐπιτοκίων καὶ χρονικὴ παράταση. Ἀλλὰ ὁ Ναπολεοντίσκος ἀναζητάει τρόπους ὑποχωρήσεώς του, ἐνῶ ἐμφανίζεται καὶ ἀδιάβαστος στὰ ἑλληνικὰ θέματα, ἀλλὰ καὶ ἀρκετὰ ἀτλαντικὸς στὶς ἀπόψεις του∙ ἡ προσφυγὴ στὴν Οὐάσιγκτον δὲν εἶναι ἡ καλύτερη σύσταση στοὺς Εὐρωπαίους, διότι ἀποδεικνύει ὅτι οἱ Ἀμερικανοί, ποὺ ἐπὶ ἑξάμηνο κωλυσιεργοῦσαν στὶς διαβουλεύσεις μὲ τὴν προηγούμενη κυβέρνηση, τώρα παρουσιάζονται προστάτες τῶν ἀριστερῶν. Ὅλοι γνωρίζουν τὸ τί σημαίνουν αὐτά, ἐνῶ ἡ συνεργασία μὲ τὴν Λαζὰρντ θεωρεῖται προοίμιο χρεωκοπίας μας, διότι ἡ τράπεζα εἶναι εἰδικὴ σὲ θέματα χρεωκοπία.